رواية ورقه زواج عرفي الفصل الثاني عشر 12
بقلم سكوبي دوو
فالصالون عبد الرحمن و فريده و شريفه و فؤاد الكل قاعد يضحك و يتكلم
عبد الرحمن و هو بيبص لفؤاد : نتكلم بقى فالمهم انا عاوز اطلب ايد الانسه شرين لابنى هشام
فؤاد : و ده شرف ليا انت متعرفشى انا مرتحلكم ازاى
عبد الرحمن : الله يخليك و ده احساسى برده بص بقى انا عاوز شرين بشنطة هدومها
فؤاد : بس انا لازم اجهز بنتى و اجبلها كل حاجه
عبد الرحمن : اسمعنى بس هشام عنده الفيلا بتاعه و انا هجهزها من كل حاجه و كمان وظيفة شرين عندى فالشركه
شرين و هى بتبص لباباها : هو انا ممكن اقول حاجه
عبد الرحمن : قولى يا عروسه اومرك مجابه
فؤاد بيبصلها بابتسامه انها ممكن تتكلم و هشام بيبصلها عنده فضول هتقول ايه
شرين : بعد اذن حضرتك انا مش عاوزه اعيش فالفيلا
عبد الرحمن باستغراب: ليه لو مش عجباكى ممكن اشوفلك فيلا تانيه
شرين : لا مش كده انا عاوزه شقه صغيره
عبد الرحمن : ليه حد يرفض الفيلا و يطلب شقه صغيره
شرين : معلشى انا كده هبقى مرتاحه اكتر ........انا مش هقدر على شغل الفيلا و كمان هبقى فالشغل الصبح
عبد الرحمن و هو بيضحك : و مين قالك انك هتشتغلى فيها انا هجبلك شغاله
شرين : لا معلشى محبش يكون فى حد غريب فى بيتى بعد اذن حضرتك توافق ولا رايك ايه يا بابا
فؤاد : انا اللى يهمنى راحتك يا بنتى
عبد الرحمن : خلاص مفيش مشكله انا هشوفلك شقه صغيره و تكون قريبه من باباكى و مامتك كمان اى حاجه تانيه
شرين : لا شكرا
عبد الرحمن : خلاص يا حج فؤاد اتفقنا
فؤاد : على بركة الله اتفقنا
عبد الرحمن : تمام يبقى نقراء الفاتحه و الخطوبه الخميس اللى جاى و الفرح و كتب الكتاب بعد شهر
شريفه : بالسرعه دى
عبد الرحمن : خير البر عاجله ولا فى مشكله
فؤاد : لا مفيش مشكله نقراء الفاتحه
قرائوا الفاتحه و هشام قاعد حاسس انه فدنيا تانيه مش مصدق ان كل الكلام ده يخصه و ان اللى هيتجوز كمان شهر ده يبقى هو مكنشى عارف يضحك ولا يعيط ولا يقوم يزعق و يقول انا مش هتجوز كل اللى كان بيعمله انه ساكت و بيتفرج و ابتسامه غبيه على شفايفه
............................................................................................
بعد ما نزلوا من عند شرين كلهم فالعربيه
فريده : مبروك يا هشام
هشام ساكت و مش بيرد و بصص من الشباك
و بعد شويه هشام : انا عاوز انزل اتمشى شويه
عبد الرحمن : هتروح فين ؟؟
هشام بنرفزه : فى اى دهيه انا عاوز انزل
عبد الرحمن ركن ع جنب و نزل هشام
عبد الرحمن : هشام
رجع هشام تانى لباباه : نعم
عبد الرحمن : خلى الفلوس دى معاك ومتتاخرشى
هشام خد الفلوس و هو ساكت لانه فعلا مكنشى معاه ولا مليم و مشى .
مشى هشام و راح الكافيه اللى دايما بيقعد فيه كان عنده امل يلاقى كريم و يتكلم معاه لانه اقرب واحد ليه بس ملقاش حد
دخل قاعد وهو سرحان و شويه فاق من سرحانه لقى نرمين قدامه
نرمين : سرحان فايه كل ده
هشام بدون وعى : انا خطبت
نرمين بنرفزه : نعم انت بتستعبط بقالى شهر و اكتر بدور عليك و قافل موبايلك و مش معبرنى و فالاخر تقولى خطبت
هشام بنرفزه: بقولك ايه انا مش فايق للكلام بتاعك ده انا فيا اللى مكفينى
نرمين وهى بتشد ناعم : طب خلاص اهدى احكيلى ايه اللى حصل
و حكى هشام لنرمين كل حاجه
نرمين بضيق: يعنى احنا نعمل فيها المقلب و تقلبه علينا انت لازم ترفض الجوازه دى
هشام : مش هينفع
نرمين : يعنى ايه مش هينفع انت البت عجباك ولا ايه .الجوازه دى على جثتى
هشام : خلاص ماشى انا هرفض الجواز و ابويا يحرمنى من كل حاجه و اترمى فالشارع هتبقى تصرفى عليا
(هشام قالها كده عشان هو عارف ان نرمين بتجرى وراه عشان فلوسه و من غير الفلوس ده ميلزمهاش )
نرمين : لا طبعا .انا قصدى خلاص بقى اتجوزها و خلاص
هشام بنرفزه: انا كنت عارف انك هتقولى كده ممكن بقى تخفى من وشى
نرمين : ياهشام انا بحبــــــــــ
هشام : اسكتى بقى مش عاوز اسمع صوتك انتى السبب فى كل ده مش عاوز اشوف وشك تانى
و سابها هشام و مشى من الكافيه و هو على اخره
............................................................................................
و يجى يوم الخميس
عملو خطوبه عائليه جدا فى بيت شرين و هى برده اللى صممت ع كده
مكنشى حاضر غير هشام و باباه و مامته و اخوه و كريم صاحبه و طبعا شرين و باباها و مامتها و اختها و ليلى و عم شرين و خالتها و بس.
قعدو هيسو شويه و كل كان فرحان و مبسوط ماعدا العريس و العروسه و طبعا ليلى و كريم اللى عارفين كل حاجه عن الموضوع
و عدى اليوم و بعد ما خلصو الخطوبه
عبد الرحمن : فؤاد ياله بقى تعالو انا عزمكو ع العشا
فؤاد : لا مش هقدر ان تعبت اوى انهارده
عبد الرحمن : طب ينفع اخد البنات وهوصلهم لحد البيت
فؤاد : مفيش مشكله شرين خلاص بقت بنتك
عبد الرحمن : اكيد طبعا متقلقش مش هنتاخر
.....................................................................................
فى مطعم فخم جدا
هشام و شرين و عبد الرحمن و فريده و شهد و احمد قاعدين بيتكلمو و بيتعشو
شهد كانت عماله تتكلم و تهزر و احمد كمان و الاب و الام مبسوطين و شرين كل شويه ترد ع شهد او تضحك ضحكه مجامله و خلاص و هشام قاعد ساكت سرحان و بيلعب فى الطبق و مش بياكل
عبد الرحمن : هشام .........هشام
هشام بيفوق من سرحانه وهو بيبص لعبد الرحمن : ايوه
عبد الرحمن : تعالى انت و شرين عاوزكم فى موضوع
رايكم يا حلوين
يتبع
ماتنسوش تصلوا علي النبي