رواية وما كتب العشق الا لها
الفصل الرابع عشر
بقلم ندى سمير
ملك بخوف:ي قدر هدى السرعه ي قدر هنموووووووت
فجاه قدر وقفت العربيه مره واحده ودا سبب فى أن العربيه اللى وراها تخبط فيها
..:انتى مجنونه طالما مش بتعرفى تسوقى بتسوقى من الاول ليه
قدر بعصبية:لا دا انت تستنا انزلك بقى ها كنت بتقول ايه
ملك:خلاص ي قدر يلا نمشى
...:غلطانه وبجحه كمان
قدر ببرود: انا مش هرد عليك وركبت العربيه ومشيت
..: مجنونه بس قمر
عمر: يلا ي مهند
مهند بابتسامه: جاى استنى شويه
فى العربيه
عمر بمشاكسه:فى ايه يسطا انت وقفت بحلقت فى البت كده ليه عجباك 😉
مهند:طب بلاش انت اللى تتكلم وانت بسم الله ما شاء الله كل يوم مرتبط بواحده شكل
عمر بتكبر مضحك:والله يبنى مش بحب ازعل حد
مهند بتريقه: قلبك واسع
عمر بضحك:ايوه ويلا بقى هنتاخر على المعاد
مهند: خايف على المعاد اوى ي خويا دا انا اول لما بروح بتسيبنى وتروح تشوف البنات
عمر:على فكره انت ظالمنى انا بشوف اخبار الشركه اللى انت بتتعامل معاها وكل جديد عنها علشان محدش ينصب عليك
مهند باستهزاء:ايوه فعلا مصدقك
_______________
عند رعد
رعد: بس انا الاسبوع دا كله فى شغل ضرورى وانا مش هكون فاضى بعد اسبوع كده انشاء الله نبقى ننزل نجيب الشبكه
محمود والد روفيدا:ماشى ي ابنى مش هيضر اسبوع نستنا
محمد فى نفسه:ماشى ي رعد قال مش فاضى قال طب اشوفك سايب المكتب دقيقه كده
رعد:طيب استاذن انا علشان عندى اجتماع
روفيدا بدلع: طب اكيد هنخرج انهارده ي بيبى
محمد :استغفر الله العظيم
محمود بغضب:روفيدا
روفيدا:سورى ي بابى
رعد:طب است..وهنا الفون رن
رعد:دقيقه ارد على الفون
حور ببكاء:رعد
رعد بخوف وقلق:مالك ي حور بتعيطى ليه
حور ببكاء:انا ضيعت فى مول***قدر شكلها مشيت وسابتنى
رعد بغضب: طب اهدى وانا هتصرف سلام
حور ببكاء: سلام
رعد وهو بيرن على قدر
قدر: ايوه ي استاذ رعد
رعد بعصبية وصوت عالى:انتى فين
قدر بعصبية : انا فى البيت وياريت تتكلم معايا باسلوب احسن من كده
رعد بغضب اعمى: انتى واحده معندكيش دم ازاى تسيبى حور لوحدها وهى متعرفش اى حاجه فى المدينه دى انتى واحده مستهتره
قدر : انااا؟!
رعد بعصبية: ايوه انتى ودلوقتى حالا تروحى المول وتجيبى حور من هناك وحسابك معايا بعدين
قدر ببرود:روح جيبها انت وقفلت المكالمه
رعد بغير تصديق:هى قفلت فى وشى دلوقتى؟؟! والله لوريكى ي قدر حسابك معايا بيزيد
يتبع..........