قصة جميلتى
البارت الثاني عشر والاخير 12
بقلم منه محمد
نور بحزن : انا طارق صعبان عليا اوى
وليد باستغراب : صعبان عليكى!! بعد كل اللى عمله انا مبقتش فاهمك
نور : مش عارفه بس هو ف الاخر حاول انه يبقى حد كويس ويصلح غلطته
وليد : عند حق كل انسان جوا خير واكيد بعد ما يخرج م السجن هايبقى شخص كويس
نور : اتمنى
وليد : طب مش كفايه بقى نحنه لطارق
نور : ايه ده انت بتغيرى يا بيضا ولا ايه
وليد : بطلى بقى رخامه
نور : ماشى، بس خاليك فاكر ان طارق اللى مش عاجبك ده هو اللى رجعلى الذاكره لما خبطنى وانت فلسلفتك دى معنلتش حاجه
وليد : انا ماشى
نور : استنى طيب وليد خلاص متقمصش استنى يا وليد ولييييد
بترجع" نور" ل اهلها بعد مابيكونوا عرفوا اللى حصل
و"وليد" بيرجع لشغله تانى ف مستشفى
وف يوم وهو بيتمشى ف المستشفى بيلاقيها ف وشه
وليد : جميله!! ااا اسف اصدقى نور معلش اسم جميله لزق ف دماغى
نور بضحك : وحشنى الاسم ده اوى
وليد : بجد!!
نور : اه كفيا يعنى ان حد سمانى بعد ما مكنش ليا اسم
وليد : جيلتى ليه يا نور
نور : جيت عشان....
وليد بمقاطعه : الاتفاف اللى بينا صح انى اطلقك مجرد مترجعلك ذاكرتك هو حصل شويه ظروف بس انا لسه عند وعدى
نور : بس انا كنت عايزه اقولك نلغى الاتفاق ده
وليد : مش فاهم؟
نور : بصراحه يعنيييى، مش عايزاك تقطلنى
وليد : ليه؟
نور بخجل : عشان عشان، عشان انا بحبك
وليد بصدمه : ايه؟
نور بضحك : بحبكك
وليد : لا لا لا مش مصدق اخيرا قوليتها
نور : منا قولتلهالك قبل كده وانت قعدت تستعبط
وليد : بس شششش خلاص انت هتفضحينى، عموما انا عامل حسابى للحظه دى وبيطلع عبله من الخاتم من جيبه وبيوطى على ركبه (اللى هى الحركه المشهور اللى زقنها منها)
وليد بحماس : جميله تقبلى تكونى زوجتى ف السراء والضراء
نور : منا متجوزين
وليد : طب سلام عليكم
نور بضحك وهو بستمكه من دراعه عشان ميمشيش : طب استنى استنى بهزر معاك الله
وليد : نووور انت كل شويه تقفيلى
نور : انت مره تقولى جميله ومره تقولى نور ارسالك على بر بقىى
بيبصالها وليد بغضب (كده)
نور : خلاص انا اسفه
وبسلبها الخاتم ولسه هايقربوا من بعض سمعوا الانذار
نور بخوف : ايه صوت ده
وليد : اه منا نسيت ان احنا ف المستسفى يلا بينا من هنا
وبعد عده سنوات بتكون "نور" فى غرفه العلميات بتصوت
واهلها و "وليد" بره بانتظار المولود الجديد
ام نور : يابنتى انت متأكده ان الدكتور اللى جوه ده كويس
وليد : ايوه طبعا يا طنط ده دكتور زميل معايا ف المستشفى ومن اشطر الدكاتره اللى عندنا هنا
ام نور : اومال يا بنى بتصرخ ليه؟
وليد : ما هايكون ليه ياطنط ما عشان بتولد
ابو نور : اهدى يا صباح كلها شويه والدكتور يطلع يطمنا
وبعدها بتسكت "نور" وبيطلع صوت عياط البيبى
بتطلع الممرضه بعد شويه
الممرضه : الف مبروك بنوته زى القمر
وليد بفرحه : بجد، الف حمد وشكر ليك يارب
وبيدخلو عشان يشوفوا "نور"
بيبوس "وليد " ابيد "نور"
وليد : حمد ع السلامه يا حبيبتى
نور بتعب : انا فييين؟
وليد : انت ف المستشفى يا حبيبتى
نور بصدمه : ف المستشفى ليه ف ايه؟
وليد : لا حول ولا قوه الا بالله انت فقدتى الذاكره تانى ولا ايه، انت كنت بتولدى يا حبيبتى
نور : اولد انا كنت بولد
وليد : ثانيه واحده ثانيه واحده هى دى اللى هترجعلك الذاكره
وبيجبلها البنت (النونه)
بيتشيلها "نور" وهى بتبصلها فرحه
وليد : ها افتكرتى حاجه
نور بفرحه : ده بنتى
وليد : ان شاء الله
نور : هنسميها ايه؟
وليد : اسمها عندى ، جميله
نور : تانى
وليد : اه ده مستنى من زمان تيجبى بنوته زى القمر عشان اسميها الاسم
وبيغمزلها وتكون شبهك
نور بضحك : طب بس بقى غتاته
وليد : ايه مش عاجبك الاسم.
نور : لا يا خويا خلاص سميه وماله
بياخد البنت منها وبيمشى بيها
نور : انت رايح بيها فين؟
وليد بهزار : هاروح اسميها
وبيكلم "جميله"
وليد : انت هتبقى جميله بس مبقيش زى امك ماشى يا جميله وبيفمزلها يا جميلتى
تمت بحمد الله
وايضا زورو قناتنا سما القاهر للروايات
من هنا علي التلجرام لتشارك معنا لك