قصة تائهه فى عالم الذئاب
البارت الاول1
بقلم مروه الحلوانى
فى احدى شوارع القاهره التى تدل على ان من يعيش بها من طبقه المجتمع الراقيه فى قصر الدمنهورى تجلس فتاه فى ٢١من عمرها تتحدث فى الهاتف
حور:يعنى برضو مش هتيجى
مالك:والله انتى عارفا الشغل
حور بحزن:يعنى انا اجازتى انهردا وبكرا وانت مش هتيجى وهتسبنى لوحد
مالك: والله مش بايدى ياقلبى
حور بعياط: طيب يامالك
مالك بضحك طب ياحضره الظابط بزمتك ينفع
حور: هو ايه اللى ينفع
مالك:ظابط مز زيك يعيط
حور :مانت عارف اللى فيها
مالك:ربنا يرحمو ويسامحو
حور:يارب المهم انت عامل ايه واخبار المأموريه اللى مبتخلصش دى
مالك :الحمدلله وانتى ياقلبى
حور: الحمدلله يالله هسيبك انا عشان هموت وانام
اغلقت حور الهاتف وجلست شارده فى ماحدث يوم ظهور نتيجت الثانويه
باك من٣سنين
محمود:مبروك ياحبيبه بابى
حور وهى تحضنه:الله يبارك فيك يابابتى
ريم والدة حور:مبروك ياقلبى
حو وهى تحتضنها:الله يبارك فيكى ياريمووو يامزاا انتى
ريم بضحك:يابنتى انتى بقك بيتعوج لما بتتكلمى معايا انا او اخوكى نفسي افهم ليه
حور بهمس:اصل الحاج برضو لي هبتو وكدا رفعت صوتها قائله:اصل انتو اللى فى الحته الشمال ياحب العمر
ظلو يضحكون سويا
دلفت الداده الى المكتب:اللواء احمد فى انتظار حضرتك يابيه
ذهب محمود الى رفيق دربه
رحب به وجلسو سويا
بعد مرو بعض الوقت فى الحديث عن حياتهم اليوميه وتهنئه محمودعلى نجاح ابنته
احمد:ها نويت تدخل ايه
محمود:هى مقررتش بس هقنعها بكليه الشرطه
احمد بضحك:انت قلبك جامد اوى وبعدين انت بتتكلم عن حور اللى بتخاف تموت نمله
محمود:ماهو عشان كداا انا نفسي تعتمد على نفسعا انا مش باقيلها واخوها زى مانت عارف علطول مسافر فى ماموريات
بعد القليل من الوقت استأذن اللواء احمد بالرحيا وتوجه محمود الى غرفه ابنته
بعد القليل من الوقت استطاع محمود التاثير على ابنته بقراره
حور :تمام يابابتى وربنا يقدم اللى فيه الخير
باك
فى صباح يوم جديد استيقظت حور من نومها بتثاقل دلفت الى المرحاض لتنعم بحمام دتفئ افتقدته كثيرا وتوضأت وقامت بتاديه فرضها وارتدت ملابسها وهبطت الى الاسفل
حور :صباح الخير يادادا
الدادا:صباح النور يابنتى ثوانى ويكون الفطار جاهز
حور متتعبيش نفسك ياداده انا خارجا
الداده :بس يابنتى انتى ماكلتيش
حور :معلش يادادا بس مستعجله
اتجهت حور الى الخارج وركبت سيارتها وذهبت
فى مكان اخر وخاصتا فى منزل اللواء احمد
احمد:يعنى برضو مش هتنزل المرادى
مراد:معلش والله ياكوتش مش بايدى انا فى مأموريه وانت عارف
احمد :ربنا يرجعك بالسلامه وفى هذه اللحظه رن جرس المنزل
احمدبحب:ايه دا القمر جه عندنا
حور بابتسامه صباح الخير يااونكل
احمد صباح النور ياحببتى ادخلى
حور معلش يااونك انا جيت اسلم عليك ورايه عند مامى وبابى اسلم عليهم عشان هسافر بالليل
احمد: طب اجى معاكى
حور بسرعه:لا اااصدى انا هروح حضرتك مش عاوز حاجه
احمد بابتسامه :شكرا ياينتى يالله مع السلامه
ذهبت حور الى حيث يوجد والديها وقال الدعاء ودلفت الى مقابر عائله الدمنهورى ظلت تتحدث كثيرا عن مغامراتها وتبكى وتضحك فى انن واحد حور:وحشتونى اوى نفسي اعرف ليه انا بالذات يابابا اللى كلفتنى بالموضوع دا حسا نفسي شايلا جبل بيتقل كل يوم ومسحت دموعها وهى تقول: بس والله لانفذ وعدى اللى وعدتهولك حتى لو على حياتى