قصة وشم على حواف القلوب
البارت السادس 6
بقلم ميمى عوالي
بمنزل شيخون .. كانت حسنة تجلس شاردة تارة ، و تروح و تجيئ بقلق و عدم تركيز تارة اخرى ، حتى وجدت اخيها بكر يدخل عليها و هو متجهم الملامح و جلس بجوارها فى صمت ، فقالت باستياء : فى ايه تانى يا بكر
بكر بفضول و هو يتلفت حوله : اومال جوزك فين عاد
حسنة : عند اخته من الفجرية و لسه مارجعش
بكر باستغراب : من الفجرية ! حصل حاجة و اللا ايه
حسنة بتنهيدة ضيق : عنديها ضيوف و راح يشوفهم
بكر بفضول : ضيوف مين دولم اللى رايحلهم من الفجر زى ما بتقولى
حسنة بشرود : حكم الزيات
بكر بذهول : يااابوووى .. حكم الزيات ، و ايه اللى فكره بينا ده و رجعه الكفر من تانى بعد السنين دى كلاتها
حسنة : البخت
بكر بضيق : انى عاوز اعرف دلوك ايه اللى غير راى شيخون اكده مرة واحدة ، و بعد ما كان موافق على جوازى من نجاة .. رجع فى كلامه من تانى
حسنة بتأفف : اهو غير رأيه و السلام ، فضها سيرة بقى
بكر : افضها سيرة .. افضها سيرة كيف بعد كل اللى عملته زمان و دلوك
حسنة بفزع و هى تتلفت حولها : شششششش .. ايه.. انت هتفضحنا و اللا ايه ، و اللا نظام ما شافهومش و هم بيسرقوا
بكر بضيق : ده انى عملت كل اللى عملته ده عشانها و فى الاخر ، مسافة ما اروح مشوار لحد المركز و ارجع .. الاقيه راح جوزها للكهنة اللى اسمه المصيلحى
حسنة : و مايمكن وقتها كان رفضك برضيك .. مانت برضك نسوانك التنين كانوا على ذمتك وقتها
بكر : بس انى اولى بيها
لتنظر حسنة لاخيها بتمعن و تقول : الا هو انت ليه السنين دى كلاتها و مش عاوز تشيلها من دماغك ، طفاسة و فراغة عين و اللا ايه حكايتك بالظبط
بكر : رايدها يا حسنة .. رايدها ، من زمان و انى عينى منيها ، و كنت مستنيها تخلص البكالوريا عشان اطلبها من ابوها ، لولا سى جابر عملها و سبقنى
حسنة : انت باينك اتهبلت ، ده انت اكبر منيها بياما
بكر بسخرية : مهما كبرت عنيها مش هبقى زى جدها المصيلحى يا ست حسنة
ثم اكمل بنبرة حقد : المصيلحى .. اموت و اعرف اشمعنى طقت فى دماغه اكده مرة واحدة انه يتجوز ، لا و ساب كل حريم الكفر كلاتهم و عينه ماوقعتش غير على نجاة
حسنة بتهكم : الا انت نسوانك عارفين انك بتفكر تخاويهم و رايد تجيبلهم ضرة جديدة
بكر بضيق : جاتهم خوت ، و ضرة ايه بقى اللى بتتكلمى عنيها دى ، و لا هو انتى فاكرة انى لو ما اتجوزتش نجاة .. ممكن افكر فى غيرها
حسنة بدهشة : انى نفسى اعرف فيها ايه نجاة مخليكم كلكم هتنهبلوا عليها بالشكل ده ، تزيد ايه هى عنى و اللا عن اختك ، ليه شايفينها احسن مننا
بكر بعدم فهم : و هو انى اما اكون عاوز اتجوزها ابقى شايفها احسن منك ، فى ايه .. دخلك ايه انتى فى جوازى منيها و اللا اقارنك بيها ليه من اساسه ، لا هو انا كنت هتجوزك انتى و اللا ايه ، انتى اتهبلتى باينك و اللا ايه
لتنظر له حسنة بامتعاض و صمت ، ليصمت هو الاخر ، ثم التفت لها مرة اخرى و قال : الا حكم الزيات .. راجع لوحده و اللا معاه مرته و عياله
حسنة : و لاهو انت كنت تعرف انه متجوز و مخلف
بكر : البلد كلاتها عارفة ، المصيلحى و مرته كانوا بيحكوا
حسنة : راجع بعياله بس ، مرته ماتت من كام شهر
بكر ببعض الحدة : يعنى ايه الكلام ده ، يعنى هيقعد فى الدوار مع نجاة لحالهم
حسنة : ماخبراش يا بكر .. شيخون هناك من بدرى اوى و من ساعة ما راح كل اما اكلمه يقفل عليا و مايردش ، مش عارفة هترسى على ايه
لينهض بكر قائلا بحزم : انى هروحلهم .. ده مش ممكن يحصل ابدا
حسنة بلهفة : طب و انت هتقول لهم ايه
بكر : هقول لهم ان الناس هتاكل وشنا
حسنة بتشجيع : ماشى .. بس اوعى تقول انك عرفت منى ، اعمل انك عرفت من اى حد تانى و اللا حتى من الغفر ، عشان مايجيش شيخون يغفلقها عليا بعد اكده
ليذهب بكر من امامها و كأن الشياطين تلاحقه ، فتقول حسنة بحقد .. نفسى اعرف فيكى ايه يا نجاة عشان ياكلوا روحهم عشانك بالطريقة دى ، ده انتى لو ساحرالهم بالعشق .. مش هيبقوا اكده
لتستمع الى صوت ابنتها زينب و هى تقول : عشان قلبها الابيض يا امة .. عمتى قلبها ابيض و بتحب الخير للكل ، و عشان اكده الكل بيحبها ، و حلاوة قلبها طالعة على وشها
لتنظر لها حسنة بغيظ ، ثم تتركها و تذهب الى الاعلى باتجاه غرفتها دون ان تتحدث إليها بكلمة واحدة
كانت نجاة تولى اهتمامها بالجميع وقت الطعام ، حتى لاحظ حكم انها لم تتناول اى من طعامها بعد ،
ليلتفت اليها و يقول و هو يضع بصحنها بعض الطعام : احنا كلنا خدنا نايبنا و بزيادة اهو .. خدى انتى كمان ياللا نايبك و اقعدى كلى انتى كمان
لتجلس نجاة بخجل قائلة : مانى هاكل .. هو يعنى الاكل هيروح فين
لتخرجها ورد من خجلها و هى تقول بفضول : هى ليه البيتزا بتاعتك شكلها كده يا خالتى نجاة
لتصحك نجاة قائلة : بس ده رقاق مش بيتزا يا قلب خالتك
ياسمين : يعنى ايه رقاق
حكم : الرقاق ده يا بنات حاجة اكده زى الكريب شوية ، بس بيتخبز بطريقة مختلفة يعنى اشوى
ورد : طعمه حلو اوى يا دادى ، ليه ماكناش بناكله قبل اكده
حكم ضاحكا : عشان المانيا مافيهاش رقاق يا ورد
احمد و هو يقتطع جزء صغير من الرقاق و يمد يده الى ورد لتأكلها : خدى يا ورد دوقى الحتة المقرمشة دى هتلاقيها طعمها يجنن اكتر كمان من اللى دوقتيه كلاته
ورد و هى تمضغ ما تناولته من احمد : طعمه حلو اوى يا دادى .. عاوزة منه كل يوم
نجاة ضاحكه : يعنى جيتى فى جمل ، خليكى انتى بس معايا و انى ااكلك منه كل يوم
كان حكم قد انتهى من طعامه و لكنه ظل جالسا بصحبتهم ، و عندما لاحظ شيخون انه كف عن الطعام .. قال : وقفت اكل ليه ، الاكل مش عاجبك و اللا ايه
حكم ضاحكا : كل ده و مش عاجبنى ، ده انى حاسس انى هفر.قع من كتر الاكل ، ربنا يستر بس و اعرف انعس بالليل
احمد بمرح : لسه بالليل العشا و الفاكهة
حكم : لااااا .. اكل تانى النهاردة ما اظنش ابدا
شيخون ضاحكا : بس بلاش الثقة الزايدة دى عشان ماترجعش تندم بعدين
و أثناء حديثهم يأتيهم صوت احد الغفراء و هو يخبرهم بقدوم بكر بالخارج ، فيقول شيخون : خليه يتفضل
و عند دخول بكر يقول بصوت عال : السلام عليكم
شيخون بصوت عال أيضا : و عليكم السلام .. تعالى كل لك لقمة معانى يا بكر
بكر : سبقتكم من بدرى ، خلصوا اكل براحتكم و انى هستناكم على ماتخلصوا
شيخون لحكم : ده بكر خال احمد ابنى .. ياترى فاكره
حكم بابتسامة مقتضبة : فاكره طبعا .. هو بكر ده يتنسى برضة
احمد بفضول : ايه يا عمى .. شكلكم ماكنتوش اصحاب
حكم : الحقيقة يا احمد كلامك فعلا صح .. انى و بكر عمرنا ماكنا اصحاب
شيخون بمرح : ايوة ، طول عمركم كنتم كيف الديوك و مابتبطلوش مناقرة مع بعضيكم بسبب و من غير سبب
حكم بتاكيد : ما افتكرش اننا اتفقنا على راى و لو حتى مرة واحدة
شيخون : طب بما اننا كلنا خلصنا اكل نقوم نروح له ، ياريت توصيلنا على قهوة يا نجاة
لتهب نجاة من مكانها قائلة : دقايق و تبقى عنديكم
ليشير اليها حكم بكفه قائلا : اقعدى كملى اكلك انتى لسه ما كلتيش ، مافيهاش حاجة لو القهوة اتأخرت شوية
نجاة بخجل : هوصيلكم عليها و هكمل أكلى
شيخون : فاكر مكان الحمام عشان تغسل ايديك و اللا نسيته يا حكم
ليشير حكم الى اتجاه ما قائلا : لو لسه مكانه يبقى من هنا
شيخون : طب ياللا قدامى
و عند عودتهم لبكر وجدوه يدخن بشرود و يرتسم الوجوم الممتزج بالغضب على ملامح وجهه ، فيقول شيخون بترحاب يخالطه الفضول : يا اهلا يا بكر .. دى اى المفاجأة دى .. ياترى جايلى انى و اللا ما كنتش تعرف انى هنا
بكر و هو ينظر لحكم بجانب عينيه : و هو يصح برضة انى اجى هنا و انى عارف ان نجاة قاعدة لحالها .. مانت عارف انى افهم فى الاصول زين يا شيخون
شيخون باماءة من رأسه : ده معنى اكده ان فى حاجة كبيرة اوى خلتك تجينى لحد هنا و ماتستناش انى ارجع دارى
بكر و هو ينظر بندية لحكم الذى كان لازال يقف مكانه دون اى كلمة : جيت ارحب بالضيف اللى عاود بعد غياب ، و اسلم عليه قبل ما يرحل على بلاد الغربة من تانى
حكم بابتسامة : ازيك يا بكر .. فيك الخير و الله ، بس انى مش ضيف يا بكر ، و ماتقلقش .. انى خلاص رجعت بلدى و مش راجع للغربة من تانى
بكر : تقصد انك هتقعد هنا على طول
حكم : ياترى بقى تقصد هنا يعنى فى الدوار و اللا تقصد الكفر و اللا تقصد مصر كلاتها
و قبل ان يجيبه بكر اكمل قائلا : بس عموما مهما كان المكان فانى ان شاء الله موجود معاكم على ما ارتب حالى
بكر بتحفز : و على اكده ناوى تقعد فين على ماترتب حالك زى مابتقول
ليصمت حكم لثوان قليلة و هو ينظر لبكر و كأنه يثبر أغواره ، ثم قال : اكيد هقعد فى دارى .. و اللا انت عنديك اقتراح تانى
بكر برعونة : بس متهيألى يا باشمهندس ان قعادك هنا دلوك مابقاش ينفع
شيخون بحدة : بكر
بكر : ايه يا شيخون .. مش هى دى الاصول و اللا ايه ، كيف يعنى هتسيبهم يتسكر عليهم باب واحد و هم لحالهم بالشكل ده
ليتفاجئ الجميع بنجاة و هى تقول بغضب : تعرف .. لولا وجود شيخون .. كان هيبقالى معاك كلام تانى مايخطرش على بالك ابدا يا بكر
بكر و هو يسبح بمعالم وجهها هياما : كيفك يا نجاة
نجاة بتهكم : كنت كويسة لحد ما سمعت كلامك
بكر بامتعاض : بقى ده جزاتى انى خايف عليكى من حديت الناس
شيخون : بكفاياك حديت مالوش عازة يا بكر
بكر : كيف يعنى مالوش عازة ، هتكمم بق الناس اياك
نجاة بتهكم : و ياترى بقى مين من الناس اللى بلغك برجوع حكم من اساسه يا بكر
بكر باندفاع : عرفت من حسنة ، و جيت من عنديها على هنا طوالى
لتنظر نجاة لشيخون بابتسامة ذات مغزى ، ثم التفتت مرة اخرى اتجاه احمد و قالت : ابقى وصل خالك فى سكتك و انت رايح تجيب هدومك يا احمد و ماتعوقش
بكر بذهول : انتى بتطردينى من دارك يا نجاة
شيخون و هو ينظر لنجاة بعدم رضا عن فعلتها : ايه اللى انت بتقوله ده يا بكر ، تطردك كيف بس ، هى بتوصى احمد انه يجيب حاجته و يرجع بسرعة
بكر باستفهام : حاجة ايه دى انى مش فاهم حاجة
شيخون : اصل نجاة اتفقت مع احمد انه يفضل قاعد معاها هنا فى الدوار
بكر : و ده من ميتى الحديت ده
نجاة : من ساعة حكم ما رجع داره يا بكر ، الا تكون فاكر ان انت بس اللى بتفهم فى الاصول و ان انى مابقيتش افهم فيها و اللا حاجة
بكر و هو يهرب بعينيه من نجاة : قطع لسان اللى يقول عنيكى كلمة عفشة يا نجاة ، ده انتى ست الستات و الاصول كلاتها ، و لو حد اتجرأ و فكر يجيب سيرتك بنص كلمة اكله بسنانى
نجاة بامتعاض : اولا يا بكر .. ده ماكانش حديتك من شوية ، و ثانيا بقى انى ماحدش يقدر يجيب سيرتى من اساسه و انت عارف اكده كويس ، و ان كان على حكم ….
حكم بمقاطعه : يا جماعة حيلكم شوية ، انى فايتكم تتحدتوا من الصبح براحتكم و مش عاوز اتدخل ، انى اصلا اما رجعت ماكنتش اعرف ان عمى مصيلحى مات من اصله
نجاة : الله يرحمه
حكم : الله يرحمه و يحسن اليه ، و لولا انى لما وصلت كان الوقت ليل و مشيت السواق قبل ما اعرف .. يمكن .. كنت رجعت معاه من تانى
شيخون : و كنت هترجع تروح فين يعنى يا حكم ، ثم انت جيت دارك
نجاة : اسمحلى يا ابو ياسمين
ليرفع حكم كف يده اشارة منه لاسكاتها و قال : اسمحيلى انتى يا نجاة ، ثم التفت لبكر و قال .. اكيد زى ما بكر قال .. ان وجودى هنا مش هيعجب ناس كتير و هيبقى مصدر شبهة احنا فى غنى عنيها ، و عشان اكده من فضلك يا شيخون تبتدى تنفذ اللى اتحدتنا عنيه من بكرة الصبح
شيخون باماءة من رأسه : هبيت على الناس الليلة دى قبل ما اروح ماتقلقش
نجاة : انى مش فاهمة حاجة
حكم : طبعا انتى عارفة انى ليا نصيب من الدوار ده ، من ايام عمتى الله يرحمها
نجاة : ايوة طبعا .. النص
حكم : و عشان اكده انى هسمح لحالى انى افصل الملحق عن الدوار و اعمل له باب من برة ، و اقفل الباب اللى بيفتح على الجنينة
نجاة : بس اكده فيه ظلم ليك ، انت نصيبك اكتر من اكده بكتير
شيخون : ما احنا مابنقسمش يا نجاة ، احنا بس عشان وجع الدماغ ، هنريح دماغنا من اللى قال و اللى عاد ، لكن وقت ماحد فيكم يحب يقسم بما يرضى الله .. ساعتها يبقى فيها كلام تانى
نجاة و هى تلتفت باتجاه الصغار : ايوة .. بس اكده العيال هيبعدوا عنى
حكم : و لا هيبعدوا و لا حاجة ، ده الباب هيبقى جار الباب ، عشان كمان الغفر يبقوا عينهم على البابين مع بعض ، ثم اكمل ضاحكا : و بعدين ده انى كمان يمكن اقدملهم فى المدرسة بتاعة عبدالله و عبد الرحمن لو قررت اسيبهم هنا
احمد : ما هو اكبد هتحتاج وقت مش قليل يا عمى على ما تقرر هتعمل ايه و فين و ميتى ، و لو سيبتهم من غير مدرسة كل ده حرام ، هتضيع عليهم السنة
حكم : عنديك حق
بكر بحمحمة : شفتوا بقى ان كلامى ما كانش غلط ، اهو حتى حكم و اخوكى فكروا فيه
نجاة بامتعاض : ده لانه يخصنا يا ابو زين ، ابقى سلم على لبيبة و العيال .. بعد اذنكم
لتتركهم و تختفى عن اعينهم بينما قال شيخون لبكر بعتاب مرح : دايما اكده تتهور و فى الاخر بتتعور .. انت مابتحرمش
بكر و هو ينفض جلبابه بامتعاض : انى ماشى
ليلحق به احمد و هو يقول : انى جاى معاك يا خال
و بعد انصرافهما ينخرط حكم فى ضحكه و هو يكتم صوته ، فيقول شيخون بفضول : ايه اللى بيضحكك اوى اكده
حكم و هو يحاول السيطرة على انفاسه : بكر هيفضل طول عمره بكر ، لا يمكن يتغير ابدا ، نفسى مره يستعمل مخه اللى تحت العمة بتاعته دى ، ساعات بحس ان مخه كمكم من كتر الكتمه و الركنة
شيخون : انى نفسى اعرف ايه سر العداوة اللى بينكم و بين بعضيكم طول عمركم دى ، ده انى حتى لما قال انه جاى يسلم عليك .. قلت انك وحشته و نسى مناقرتكم بتاعة زمان و اما عرف بوصولك جه فعلا يرحب بيك
حكم بتنهيدة : ماتشغلش بالك
شيخون بفضول : بجد يا حكم ، ايه سر عداوتكم لبعض
حكم و هو يراقب صغيرتيه و هما يلهوان مع عبدالله و عبد الرحمن : عداوة ايه بس يا شيخون ، لا عداوة و لا حاجة
شيخون باستغراب : اومال ايه حكايتكم
حكم : و لا حكاية و لا رواية ، القصة و ما فيها انى مابستلطفهوش
شيخون بعدم اقتناع : بس اكده
حكم : ايه .. عمرك ما قابلت حد قبل اكده و ما استلطفتهوش
شيخون : الحقيقة مش فاكر
ليقف حكم و يقول : بقول لك ايه
شيخون : ايه
حكم و هو يشير بعينيه الى الخارج : ما تيجى نتمشى شوية ، احسن انى الاكل كبس على قلبى ، و لو ما مشيتش شوية هنام
شيخون : نشرب القهوة و نتمشى ، اهى نجاة جابتها اهى
و بعد احتسائهم للقهوة ، يوصى حكم .. نجاة على صغيرتيه و يخبر الصغار انه ذاهب لامر ما بصحبة شيخون
و عندما وصلا للباب الخارجى قال شيخون : عاوز تروح انهى ناحية
ليلتفت اليه حكم قائلا بفضول : لو قلت لك انى عاوز اروح لجابر .. تضايق
شيخون : لا طبعا و ايه اللى هيضايقنى ، بس هتعرف تروح لحالك و اللا ابعت معاك حد من الغفر
حكم : لا ده و لا ده ، انى عاوزك انت تاجى معايا يا شيخون ، عاوز نقعد احنا التلاتة مع بعض زى زمان
شيخون بتردد : اعذرنى انى يا حكم ، مش هينفع
حكم : انت لسه قايلى قبل الغدا انك ابتديت تشك اصلا فى الحكاية اللى سميحة حكتها زمان ، و انك حتى ما اديتش لجابر فرصة انه يتكلم و لا يحكى عن حاجة
شيخون : ما انى قلتلك ان ريحة الحشيش كانت مالية المكان ساعتها ، اكيد يعنى ماحدش شربهوله غصب عنيه ، ده فى الخص بتاعه و على ارضه يا حكم ، سايب كل السنين اللى فاتت قبلها دى و جاى يتعاطى بعد ما خطب اختى و وافقنا عليه كمان ، طب ليه ، و لازمته ايه من اصله
حكم : ماتزعلش منى يا حكم .. برضة كان المفروض تسمعه ده حقه عليك ، حق صحوبيتنا و عشرتنا
شيخون بتنهيدة : ماهى صحوبيتنا و عشرتنا هم اللى خلونى عملت اكده معاه يا حكم ، ازاى هنت عليه يخوننى و يصغرنى قدام اختى الصغيرة و ابويا
حكم : بس نجاة قالتلك انه ماحاولش يتعرض لسميحة
شيخون بتنهيدة ثقيلة : حصل ، بس ايه الدليل
حكم : يبقى اللى ماعملتوش وقتها لازم تعمله النهاردة يا شيخون
شيخون : اللى هو ايه ده
حكم : انك تسأله يا شيخون ، الحكاية فيها حاجة مش تمام ، و لازم تعرفها بنفسك ، على الاقل تريح ضميرك و بالك من ناحيته
شيخون بتأكيد : ضميرى .. اهو ضميرى ده اللى خلانى ماعرفتش انام زين ليلة امبارح
حكم : يعنى حاسس انك ظلمته اهو .. اومال ليه حرنان و مش عاوز تاجى معايا نروح له سوا
شيخون بتساؤل : طب و الحشيش
حكم : برضة نسأله و يا دافع عن نفسه و نعرف حاجة ماكناش نعرفها ، يا اما يعترف بغلطته و وقتها انت حر ان كنت ترجع علاقتك بيه من تانى و اللا لاا .. رغم انى شايف انه حتى لو كان عملها يا شيخون .. فده مش سبب ابدا انك تقطع علاقتك بيه ، ده مهما ان كان جابر صاحب العمر كلاته و اللا نسيت ، ثم يعنى .. ماهو بكر اخت مرتك من يومه و هو صاحب كيف
شيخون : اديك قلتها .. اخو مرتى ، يعنى مش صاحبى .. و لا كمان كان هيبقى جوز اختى
حكم بعتاب جاف : ده على اساس انك ماكنتش عاوز تجوزهاله من كام يوم بس يا شيخون ، و بالغصب كمان
شيخون : يووووه يا حكم ، بطل تبكيت فيا بقى اومال
حكم : تعرف .. يمكن كان واصلنى شوية من اخباركم من عمى الله يرحمه ، لكن كان فى حاجات كتير تايهة عنى ، و ماكنتش فاهمها و لا فاهم سببها ، و اكيد ماكنتش اقدر اساله عليها ، لكن اكتر حاجة اتفاجئت بيها لما جيت ان انت و جابر تبعدوا عن بعض بالشكل ده
شيخون : تصدقنى لو قلتلك انى من يومها ما صاحبتش حد ابدا ، حرمت على روحى الصحاب ، من بعد ما انت سافرت .. انى و هو رفضنا ندخل اى حد تانى وسطينا ، حتى بكر .. كان بيعاتبنى كتير انى بفضله عليه رغم انه يعنى اخو مرتى و اولى بيا منيه ، لكن كنت دايما بريح دماغى و اراضيه بكلمتين و خلاص ، حتى بعد اللى حصل .. حاول انه ياخد مكانه عندى ، بس لا هو عرف و لا انى قدرت
حكم : يبقى تطاوعنى و تسمع كلامى ، عشان ماترجعش تندم بعد اكده بزيادة
كانا قد وصلا الى اول الاراضى الزراعية التابعة لقريتهم ، و كان جابر على مرمى بصرهم و هو كعادته فى هذا التوقيت اليومى ، و التى لم يغيرها منذ صباه ، فكان مفترشا الارض بجوار الساقية الزراعية و يضع المذياع الى جواره و يستمع الى برامجه المفضلة التى لم ينقطع عنها يوما الا لسبب قهرى ، ليضحك حكم قائلا : يعنى اسافر و اغيب عن الكفر السنين دى كلاتها ، و ناس ماتت و ناس حيت و سى جابر لسه قاعد جنب الراديو و اذاعة الشرق الاوسط
ليبتسم شيخون ببعض الحنين و هو بتابع وجه صديقه القديم و هو يشدو متنغما بلحن ما يستمع اليه باستجمام تام
و ما ان ادركا مكانا يستطيع منه جابر ان يسمع صوتهما .. قال حكم بصوت عال : ماتعلى صوت الراديو شوية يا عم جابر خلينا نعرف بتسمع ايه لوحدك .. عايزين نسمع معاك
ليلتفت جابر باتجاههما و ينظر اليهما بعدم استيعاب للوهلة الاولى ، و لكنه ما ان ادرك القادمان باتجاهه حتى انتفض من مكانه و هو يقول بلهفة : يا سنة بيضا يا اولاد .. حكم الزيات