رواية ملاك الجاسر
الفصل الرابع والثلاثون 34
والخامس والثلاثون 35
بقلم لولو وائل
ذهب جاسر وجرب تشغيل الكاميرات واشتغلت بالفعل
جاسر:الله اكبر اشتغلت الحمدلله
يوسف:افتح بقى
جاسر:بصدمه:اى ده
يوسف بصدمه:يخبر اسود
داليا:فى اى مالكو العب اى ده بجد
منه:فى اى يا جماعه اوووبا اى ده
جاسر:بنت ال اى ده ازاى ده مفيش اى احترام ليا طيب
منه:هههههههه احترام ليك البس لو البوليس جه وشاف المخدرات دى كلها هيبلعك
يوسف:انت قولت روفان بتشم بودره بس مش كل ده اى يا عم ممكن تموت فيها
داليا:تغور انت همك فى اى
يوسف:مش هممنى بس لسه فى حاجات احنا معرفنهاش
جاسر:مكنتش اعرف انها بتشم كل ده لا وكمان حطه مخدرات فى البيت وبتشربها لا وكمان عملت بار للكحول اى كميه الفسق والفجور دى
داليا:مش عارفه بجد طب احنا هنعمل اى
جاسر:مش عارف بس انا كنت اعرف موضوع الشم بس لكن المخدرات دى معرفش عنها حاجه مين الى بيجبلها الكميه دى
يوسف:هو ده المفروض نعرفه روفان ضعيفه لان كتر الحاجات دى بتضعف بس فى حد بيساعدها ومخليها تعمل كل ده فوزيه جبانه ومتعملش كده و خيريه برضو لا هيكون مين بقى
منه:طب ليه ميكونش ياسين
جاسر:انتى نسيتى ان ياسين محبوس بعد ما خطف ملاك
منه:أه صح نسيت طب اى ده الحق مين ده
جاسر:اى ده من المقنع ده يبقى يوسف عنده حق مين ده
منه:شغل الصوت
جاسر:ماشى
المجهول:الكميه دى حلوه يا مدام ولا ازود
روفان:لا حلو يكفينى اسبوع
المجهول:المفروض اقلل الكميه يا مدام كده هيبقى خطر على حياتك
روفان:ملكيش دعوه اتفضل يلا
مجهول:امرك يا مدام
روفان:هروح انام بقى علشان تعبانه
داليا:هيكون مين ده
يوسف:قصدك مين دى البعيده مس بتسمع ده صوت بنت مش ولد
داليا:وهتكون مين دى صوتها مش غريب عنى
مراد:نورهان
جاسر:عرفت ازاى
مراد:لو جمعنا الخيوط هتعرف انا قصدى اى
جاسر:مش فاهم
مراد:بص لما عرفنا ان ندى ماتت اول واحده طلبت منها مين علشان تجبلها غيرها نورهان وكمان دايما نورهان بتاخد مرتب أضعاف الى انت كنت بتدهولها وخالد قالى نورهان مع الى يديها فلوس أكتر يعنى ممكن تجيب مخدرات علشان خاطر الفلوس عادى جدا
جاسر:احنا برضو مش متأكدين ممكن يكون حد تانى.
مراد:زى مين
جاسر:فريده
مراد:ممكن بس احتمال نورهان أكبر
منه:واحنا كده هنعرف ازاى
مراد:نستنى يمكن نعرف مين هى
منه:طب ما نخطف نورهان
داليا:انتى داخلتى عالم الاجرام امتى
منه:من الى انا بشوفه هنعمل اى طيب
جاسر:منه عندها حق إحنا لازم نجيب البنت دى .
منه:احم علشان تعرفو انا مش قليله فى البلد دى
يوسف:يا شيخه اتلهى اما نشوف هنعمل اى
مراد:هنجبها لهنا ازاى
جاسر:لا مينفعش تيجى هنا هنقابلها فى مكان تانى
يوسف:فين يعنى
ملاك:فى شقتى القديمه
جاسر:ملاك انتى بتعملى اى
ملاك:بصوا بصراحه انا معرفش الى حصل بس سمعتكو وكنت عايزه اساعدكو لو مفيش مشكله
داليا:لا طبعا ياروحى مفيش مشكله
مراد:خلاص هسافر انا ونادر
جاسر:وانا هاجى معاك
مراد:ومين هيبقى مع البنات
يوسف:هو انا مزهريه قدامك
مراد: أه صح نسيت
يوسف:نسيت طيب ياخويا
ملاك:استاذ مراد لو روحت ممكن تسلملى اوى على ندى أصلها وحشتنى اوى بكلمها بس تليفونها مقفول
وجميع صمت ولم يقدرو على قول شئ
ملاك:فى اى مش هترد ليه وكلكو مبرقين ليه
داليا:ملاك ممكن توحدى الله
ملاك:لا اله الا الله
داليا:بصى ندى مش عايزه منك دلوقتى غير الدعاء
ملاك بدموع: فى اى يا داليا ندى مالها
داليا:ندى عند الى احسن منى ومنك ادعلها برحمه
ملاك ببكاء:ماتت امتى كنت بحبها اوى وكنت بعتبرها اختى ايه الى حصل متخبيش عنى يا داليا بالله
داليا بدموع:روفان السبب يا ملاك وحكت داليا كل شئ لملاك
ملاك ببكاء:ليه كده هى ازاى كده طب ندى كانت طيبه وعمرها مأذت حد الله يرحمها يارب وينتقم من روفان يارب شوفت الى انت سبتنى علشانها ٦ سنين عماله تموت فى كله شكيت فيا وانا كنت محتاجلك بس خلاص الكلام مبقاش ليه لزوم
جاسر:ملاك والله العظيم غصب عنى ارجوكى سامحينى
ملاك:بعد ما عرفت الحقيقه مش عارفه إذا كنت هقدر ولا لا بس صعبت عليا نفسى اوى لما حد يرمينى المده دى كلها مقدرش اسامحك ببساطه كده
ذهبت ملاك الى الغرفه
نور:مالك يا ملاك
ملاك ببكاء :ندى ماتت يا نور
نور:لا حول ولاقوة الا بالله
ملاك ببكاء:مش عارفه ليه الناس الى بحبهم عمالين يروحو منى ليه
نور:اهدى يا ملاك وتملكى نفسك كده مش هينفع الى انتى بتعمليه ده ادعيلها هى محتاجه الدعوه احسن من اى حاجه تانيه
ملاك:ربنا يرحمها برحمته يارب
نور:اهدى بقى
ملاك:حاضر
فى الخارج
جاسر بحزن:انا الى غلطان ازاى سمعت كلام الزباله دى ازاى
مراد:اهدى يا صحبى ملاك حقها تزعل وإن شاء الله هتهدى وتسامحك
جاسر:يارب
مراد:هننزل القاهره امتى
جاسر:بكره لازم نلحق نعرف كل حاجه علشان الكميه الى بتشمها روفان كفيله تموتها وانا بصراحه تعبت وعايز اعرف كل حاجه علشان نخلص بقى ونعيش فى هدوء
مراد:ان شاء الله
جاسر:طيب يلا ننام بقى علشان هنصحى بدرى
مراد:يلا
وذهبو الجميع الى الغرفه وبقيت داليا فى البلكونه
داليا:يارب خلى المشاكل دى تخلص بقى احنا تعبنا اوى بجد انا حاسه انى فى حلم ونفسى افوق منه بقى بجد مبقتش قادره استحمل حتى الشخص الى حبيته مش عارفين نتجوز وملاك خدت صدمات كتير اوى فى حياتها يارب ادينا القوه يارب علشان نخلص من كل ده على خير
يوسف:منمتيش ليه
داليا:مفيش هدخل انام
يوسف:انت بقيتى متغيره معايا اوى ليه
دالية:غصب عنى مش قادره استحمل المشاكل دى كلها
يوسف:عندك حق وكان سوف يضمها ولكنها منعته
داليا:أنت بتعمل اى حرام على فكره انتى لسه مبقتش جوزى لما نتجوز الاول
يوسف:انا اسف بس مش قادر اشوفك كده
داليا:ان شاء الله خير
يوسف:ان شاء الله يلا روحى نامى
داليا:ماشى تصبح على خير
يوسف:وانتى من أهل الخير
وذهب الجميع فى نوم عميق وبدأ يوم جديد
جاسر:يوسف مراد فين
يوسف:معرفش هروح اشوفه
جاسر:ماشى
ذهب يوسف الى غرفة مراد
يوسف:اى يابنى كل ده
مراد:معلش اصل دماغى وجعانى ومش بنام كويس علشان كده صحيت بالعافيه واتأخرت
يوسف:طب اخلص
مراد:ماشى
ذهب يوسف واتبعه مراد
جاسر:يلا بينا خليك معانا يا يوسف على تواصل وشغل الكاميرات ولو لقيت حاجه تانيه قولى
يوسف:ماشى
ذهب جاسر ومراد ونادر
جاسم:ماما هنفضل قاعدين فى الاوضه دى انا عايز اخرج
ملاك:خليك هنا احسن
دخلت داليا فى هذه اللحظه
داليا:متخافيش جاسر مشى ومراد ونادر كمان
ملاك:ماشى اتديهم مفتاح البيت
داليا:أه
ملاك:تمام
جاسم:يا ماما انا عايز اخرج
ملاك:ماشى أخرج
خرج جاسم من الغرفه
جاسم:الله اى البيت الكبير ده ده جميل اوى بتاع مين ده احنا الى مقعدنا هنا انا هروح اسأل ماما
ملاك:بقولك اى يا داليا ممكن اشوف الكاميرات
داليا:ليه
ملاك:عايزه اشوف حاجه
جاسم:ماما ماما
ملاك:نعم يا حبيبى
جاسم:هو بيت مين ده هو احنا ليه مش فى بيتنا
ملاك:هو بصراحه ده بيت
داليا:ده بيتى مش عايز تقعد معايا ولا اى
جاسم:بيتك جميل اوى يا خالتو
داليا:تعالى اوديك تعلب فى الجنينه فى المرجيحة بتاعتى
جاسم:بجد
داليا:أه يلا ملاك خمسه وجايه وهخلى منه معاه
ملاك:ماشى
بعد شوايه
داليا:اى رايك
جاسم:جميله اوى
داليا:منه خلى بالك منه علشان عايزه ملاك فى حاجه
منه:ماشى تعالى يا حبيب خالتو
وذهبت داليا
ملاك:انا شكه فى موت ندى ممكن تكون عايشه زى ما روفان طلعت عايشه بس برضو عايزه اعرف روفان طلعت عايشه ازاى من الحريق الى كان فى البيت
داليا:دى نفس اسئلتى
ملاك:طب هنعرف الاجوبه ازاى
داليا:مش عارفه
ملاك:طب فين الكاميرات
داليا:تعالى يوسف قاعد هناك
وذهبو الى يوسف
داليا:يوسف ملاك عايزه تشوف الكاميرات ممكن
يوسف:ماشى اتفضلى
ملاك:انتو جايبين الغرف بس
يوسف:دول الى اشتغلوا
ملاك:ثوانى كدا هى دى اوضة مين
يوسف:اهل جاسر
ملاك:هى الشنطه دى بتاعت حد مؤلوف عليا شوفتها قبل كدا صح يا داليا
داليا:أه انا برضو شوفتها مع حد قبل كدا
يوسف:هى مش دى نفس الشنطه إلى كانت مع المقنع
ملاك:بس لو افتكر شوفتها فين
عند جاسر
جاسر:مين الى هيجبها
مراد:نادر
نادرنعم واشمعنا انا
مراد:أنت احلى واحد فينا
نادر:لا والله متروح انت
مراد:نورهان تعرفنى وتعرف جاسر بس انت لا يلا بقى
نادر:حاضر بس مش معايا فلوس زياده
مراد:خد دول
نادر:ماشى سلام على تواصل
مراد:ماشى
ذهب نادر لشركة الهوارى
نورهان:بصى القمر الى داخل ده
فريده:أه تصدقى كل الى هنا مناظر تسد النفس
نورهان:ماعدا خالد وجاسر بيه اوف على حلوته
فريده:طيب ياختى روحى على شغلك شكله جاى علينا
نورهان:ماشى قطاعت أرزاق
فريده:انا برضو ماشى يلا من هنا
نورهان:ماشى بس متزوقيش
فريده:يلا
نادر:انتى انسه نورهان
فريده:احم لا انسه نورهان فى المكتب الى هناك ده
نادر:ماشى شكرا
فريده:يا بنت المحظوظة
نادر:انسه نورهان
نورهان:أه انا اتفضل
نادر:كنت عايز اتكلم مع حضرتك شوايه
نورهان:معايا انا
نادر:أه
نورهان:اتفضل
نادر:لا مش هنا
نورهان:امال فين
نادر:فى البيت
نورهان:نعم حضرتك بتقول اى
نادر فى باله: يعنى هتبقى شريفه على حظى انا اى ده
نادر طلع فلوس كتير من جيبه:حلوين دول ولا ازود
نورهان بطمع:عايزانى دلوقتى ولا بليل
نادر:امال اى نعم دى حسستينى انى مع واحده شريفه عايزك دلوقتى
نورهان:حالا ثوانى بس
نورهان:بت يا فريده ممكن تبقى مكانى شوايه
فريده:ليه
نورهان عندى طلعه بمبلغ حلو
فريده:روحى يختى مرزقه من يومك
نورهان: بطلى نبر واسكتى سلام
فريده:سلام يختى
نورهان:يلا
نادر:يلا
وذهبو الى بيت ملاك
نادر:الو البت معايا
مراد:ماشى احنا هنقعد فى الاوضه لحد ما تدخل وبعدها نبدأ شغلنا معاها
نادر:تمام
وصعدو الى الأعلى
نورهان اى البيت ده انا كنت فكراك أغنى من كده قريتى فيها يا فريده الكلب
دخلوا المنزل وأغلق نادر البيت بالمفتاح
نورهان:أنت قفلت الباب بالمفتاح ليه
جاسر:هقولك انا
نورهان بصدمه:جاسر بيه