رواية ملاك الجاسر
الفصل السادس عشر 16 والسابع عشر 17
بقلم لولو وائل
روفان: اهلا ايلين انا أسمى روفان
داليا بصدمه:ده بجد
ملاك:يلهوى لو هى
جاسر:هى مين
ملاك بصدمه:يادى النيله انت بتيجى امتى
جاسر:مش عايزانى اجى يعنى
ملاك:لا طبعا روح غير وانا جايه وراك
جاسر:ماشى وانا هستناكى
ذهب جاسر
ملاك براحه:اوف يلهوى كملى هو خلاص طلع
داليا:ماشى
داليا:مرحبا روفان انا اريد ان نصبح أصدقاء
روفان:حسنا لنصبح اصدقاء
داليا:اريد شيئا منكى
روفان:ماذا تريد
داليا:ان نتقابل
روفان:انتى فى باريس
داليا:لا انا لست من باريس انا من مصر
روفان:انا بباريس كيف سنتقابل
داليا لملاك:هنعمل اى
ملاك:مش عارفه غالبا هى مش هترضى ترجع مصر علشان جاسر واهلها
داليا:طب اسافر انا
ملاك:لا انا هاخف عليكى ممكن تعملك حاجه
داليا:امال هنعمل اى
ملاك:جاسر هو الى هيعمل
داليا:انتى بتقولى اى جاسر ممكن يقتلها
ملاك:متخافيش مش هيحصل بس اقفلى معاها دلوقتى انا هحاول أقنعه
داليا:ماشى
داليا:حسنا روفان سوف اكلمك غدا لان لدى عمل هام
روفان:حسنا
داليا:انتظرى روفان ان اردت مقابلتك فى باريس اين سوف نتقابل
روفان:سوف اعطيك عنوانى
داليا:حسنا
روفان:هذا هو******
داليا:حسنا سوف نتقابل قريبا
روفان:حسنا الى اللقاء
ملاك:حلو اوى كدا انا هطلع بقى علشان اخوكى ميحسش بحاجه
داليا:ماشى تصبحي على خير
ملاك:وانتى من أهل الخير
صعدت ملاك للغرفة
ملاك:هى الاوضه ضلمه كدا ليه انا بخاف من الضلمه اوى
جاسررر جاسرررر
اتى جاسر من خلفها وامسك بها حتى التصقت بأحضانه
ملاك:خضتنى حرام عليك
جاسر:انا اسف يا حبيبتى قولت اعملك مفاجأه
ملاك:طب انا هروح انام بقى تصبح على خير
جاسر:تنامى اى لا طبعا انتى ليا النهارده
ملاك بكسوف: طب كنت عايزه اكلمك فى موضوع
جاسر:لا مفيش مواضيع خالص
وقضى الزوجين ليله خاصه اتى يوم جديد فى الصباح
استيقظ أبطالنا والروتين المعتاد
ملاك:جاسر
جاسر:عيون جاسر
ملاك:كنت عايزاك فى موضوع مهم
جاسر:قولى
ملاك:بس اوعدني انك متتعصبش
جاسر:أوعدك
ملاك:روفان
جاسر:لى السيره الزفت دى على الصبح
ملاك:روفان لسه عايشه
جاسر بصدمه:اى عرفتى منين
ملاك:من نور شافتها قالتى انها شبهى اوى وافتكرتها انا
جاسر بعصبيه:انا لازم اموتها
ملاك:جاسر ارجوك اهدى إحنا نجبها الاول بعدين نسلمها للبوليس
جاسر:انا هقتلها بإيدى
ملاك:ارجوك ياجاسر انت لازم تتحكم فى اعصابك
جاسر وهو يحاول الهدوء:حاضر هحاول اهدى
ملاك:بص انا وداليا إمبارح اتواصلنا مع روفان
جاسر: بجد طب وعرفتو اى
ملاك:عرفنا انها فى باريس وده عنونها*****
جاسر: حلو اوى ده انتى انهارده اسبتيلى انك تستحقى تكونى مرات جاسر
ملاك:يعنى مش زعلان منى
جاسر:لا مش زعلان منك بس اى حاجه تعرفيها تيجى تقوليلى
ملاك:حاضر يلا بقى علشان متتأخرش على الشغل انا هاجى معاك
جاسر:طب ما بلاها شغل النهارده
ملاك يلا بقى خمسه وهكون جاهزه استناني تحت
جاسر: انتى فصلتينى وربنا
ملاك:يلا بقى هوينا
جاسر:ماشى
ذهب جاسر وابدلت ملاك ملابسها وذهبت للاسفل
داليا:صباح الخير
ملاك وجاسر:صباح النور
داليا:اده جاسر اخويا بيضحك ده بجد ولا حلم
جاسر:ليه هو انا عمرى مضحكت قبل كده
داليا:بصراحه لا بس البركه فى ملاك بقى
ملاك:انا بقول يلا نمشى علشان منتأخرش يا جاسر
جاسر:ماشى يلا
وذهب جاسر والفتاتان الى العمل
جانا:والله يا ملاك الفرحه دى مش هخليها تدوم
واتى اتصال لجانا
جانا:الو
المتصل:الو جاهز للمهمه
جانا:اخيرا انا افتكرتك توبت ومش هتعمل حاجه
المتصل:مش وقتو دلوقتى بكره المهمه هتتنفذ
جانا:ازاى بكره كتب كتاب يوسف وداليا
المتصل:هو ده احسن وقت
جانا:ماشى هنعمل اى بقى
المتصل:هقولك
فى الشركه
ندى:ملاك وحشتينى اوى اوى
ملاك:والله انتى اكتر
ندى:وشك منور ماشاء الله عليكى زى القمر
ملاك:والله انتى الى قمر
ندى:خلينا نشتغل علشان جاسر بيه
ملاك:ماشى
عند جاسر
دخل يوسف عند جاسر
جاسر:نفسى مره تحترمنى
يوسف:المره الجايه بقولك اى انا هخرج النهارده بدرى من الشركه
جاسر:ليه كتب الكتاب بكره مش النهارده
يوسف:لا هروح اجيب منه اختى من المطار
جاسر: منه ابقى سلملى عليها اوى بقى
يوسف:الله يسلمك يا جسورتى
جاسر:برضو هتبوظلى مزاجى
يوسف:انا برضو شايفك داخل بتضحك مش من عوايدك
جاسر:عرفت مكان روفان
يوسف:قول والله
جاسر:هههههه والله
يوسف:عرفت ازاى
جاسر:ملاك هى الى عرفت واتوصلت معاها كمان
يوسف:لو كانت قدامى كنت بوستها دلوقتى
جاسر:هى مين دى
يوسف:امى الله يرحمها وحشتنى اوى
جاسر:لو الى فى دماغى صح كنت دفنتك هنا
يوسف:اهدى يا عم هو انا عبيط هجيب الضرب لنفسى يعنى
جاسر:طيب روح انت شوف شغلك علشان تلحق تجيب منه من المطار
يوسف:ماشى
خرج يوسف من المكتب
ندى:كدا إحنا خلصنا الورق ده
ملاك:فى ورق تانى اهو
ندى:ده ورق المنقصه
يوسف:مرات اخويا يا قمر
ملاك:احم يوسف اهرب
يوسف:هو الجو بقى سخن كدا لى
جاسر ومسك يوسف من قفاه
جاسر:بتعاكس مراتى قدامى يلا
يوسف:اقسم بالله محصل كنت هسلم وادخل والله
جاسر:لو حصلت تانى مش هتلوم غير نفسك
يوسف:لا يعم وعلى اى
وذهب يوسف مسرعا على مكتبه
وضحك ملاك وندى بشده
ملاك بضحك:حرام عليك والله صعبان عليا
جاسر بعصبيه:مين ده الى صعبان عليكى
ملاك:ندى هو فين ورق المنقصه
ندى بضحك:اهو
فى القصر
فوزيه: جانا جانااا
جانا:نعم يا ماما
فوزيه:مفيش حاجه جديد فى حكاية الخطف دى
جانا:بكره
فوزيه:طب ازاى وكتب الكتاب
خيريه:انا هساعدكو
جانا وفوزية بصدمه:اى
خيريه:متتصدموش كتير مش أول مره
فوزيه:قصدك اى مش اول مره
خيريه:قصدى انى السبب فى موت رحمه ومحمد
فوزيه بصدمه:اى انتى الى موتى اختى
خيريه:متعمليش فيها زعلانه دانتى كنتى بتلفى على محمد ولا نسيتى
فوزيه:احم انتى عرفتى ازاى
خيريه:انا اعرف كل حاجه انا كنت موجوده هنا من وانا لسه صغيره
جانا:انتى بتقولى اى ماما مالها ومال انكل محمد
خيريه:امك كانت بتحب محمد وكانت هتموت عليه من قبل ما يتجوز رحمه وكانت عماله تلف عليه علشان يحبها بس هو حب رحمه علشان كانت احسن منها وانضف منها مش زيها كانت كل يوم عند راجل شكل لحد ما حملت بلغلط من واحد وراحت لزقتها فى محمد علشان يتجوزها بس رحمه ساعدته وخرجته منها واتجوزها وامك كانت بتكرها جدا امك اتجوزت عمر المهدى وبعدها جبتك انتى امك لما عرفت ان عمر بدا يحب رحمه كرهته وقتلته علشان كدا خدتك وسفرتو واول لما عرفت خبر موت رحمه رجعت تانى
جانا:الكلام ده صح يا ماما
فوزيه:انتى جبتى الكلام ده كله منين يا خيريه
خيريه:انا اعرف كل واحد عمل اى فى البيت ده
جانا:يعنى انا بنت مين
خيريه:انتى بنت سالم الشرقاوى
جانا:اى انتى بتقولى اى يعنى اى يعنى روفان تبقى اختى
خيريه:ايوه تحبى أكمل يا فوزيه
فوزيه:ماانتى قولتى كل حاجه
خيريه:لا لسه فى حاجه دلوقتى امك على ذمت سالم بيه
جانا:يعنى اى يعنى انا بنت حرام
فوزيه:اوعى تقولى كده يا بنتى انا اسفه علشان خبيت عليكى
جانا بحزن:سبينى فى حالى انا بكرهك
ذهبت جانا خارج المنزل
فوزيه:انتى ليه قولتلها الحقيقه ليه
خيريه:بنتك كانت مسيرها هتعرف
فوزيه:ماشى يا خيريه انا هندمك على كل ده
فى الشركه
يوسف:ندى جاسر فاضى
ندى:أه تقدر تدخل
يوسف:ماشى
دخل يوسف
جاسر:روح يا يوسف
يوسف:ما شاء الله انا ملحقتش اتكلم لسه
جاسر:هتروح ولا اى
يوسف:ماشى سلام
ذهب يوسف الى المطار
يوسف:منه وحشتينى اوى
منه:اوفه وحشتنى اوى
يوسف:بس اى الحلوه دى خسيتي وبقيتى زى القمر
منه:خلاص بقى يا اوفه بتكسف يلا بقى علشان نفسى اشوف داليا
يوسف:ماشى بس نروح الاول تغيرى يكونو هما خرجو من الشركه
منه:ماشى يلا
فى الشركه
جاسر:الو
يوسف: اى يا صحبى
جاسر:عايز اى
يوسف:انا عازم نفسى عندك النهارده علشان اختى عايزه تشوف داليا
جاسر:ماشى يا خويا
يوسف:كنت عارف انك مش هتكسفنى
جاسر:يلا يا خويا علشان اخلص الشغل
يوسف:ماشى يا صحبى سلام
ملاك:اوف انا اتخنقت
ندى:وانا الوقت بيعدى ببطء اوى
جاسر:يلا يا ملاك
ملاك:ماشى طب ممكن توصل ندى معانا
ندى:لا مفيش داعى
ملاك:خلاص بقى يلا هتمشى لوحدك
جاسر:ملاك عندها حق يلا يا ندى
ندى:ماشى
اخذ جاسر ملاك وندى وداليا اوصل ندى الى بيتها وذهب الى القصر
جاسر:داده خيريه
خيريه:نعم يا بنى
جاسر:جهزى الاكل علشان يوسف جاى
خيريه:حاضر يا بنى
داليا:اى ده جاى ومحدش قالى
ملاك:ولا انا اعرف برضو
جاسر:اصل منه عايزه تشوفك فا عزمته
داليا:ماشى هروح اخد دش واغير واجى
ملاك:وانا كمان هطلع اغير هدومى
صعدت الفتاتان واغتسلو وابدله ملابسهم ونزلوا مره اخرى
وصعد جاسر اغتسل وابدل ملابسه ونزل حتى اتى يوسف
يوسف:ازيك يا جاسر وحشنى يا راجل
جاسر:ده على اساس مشفتنيش فى الشركه
يوسف:ميبقاش قلبك اسود يا اخى
جاسر:فين منه
منه:ازيك يا جاسر
جاسر:ازيك يا منه
منه:وحشنى والله امال فين داليا
داليا:منوش وحشانى والله
منه:وانتى اكتر يا روحى مش تعرفيني
داليا:أه طبعا دى ملاك مرات جاسر
منه:أنت اتجوزت من غير معرف اخص عليك
جاسر:كل حاجه جت صدفه معلش بقى متزعليش
منه:ازيك يا ملاك انا منه
ملاك:اهلا بيكى نورتى والله
منه:ممكن نكون صحاب
ملاك:طبعا ده شرف ليا
منه:طيب يلا يا بنات نعقد نتكلم شويه مع بعض
جاسر: طب ناكل الاول
يوسف:ياريت لحسن انا واقع من الجوع
جاسر:داده الاكل جهز
خيريه:أه جهز اتفضلو
جاسر:ماشى يلا يا جماعه
ذهبو الى المائده ليتناولو الطعام بعد الطعام ذهب الفتيات ليتحدثو مع بعضهم
منه:انتى بتدرسى يا ملاك ولا اتخرجتى
ملاك:لا لسه بدرس انا فى تالته تجاره
منه:ما شاء الله بتعرفى تتكلمى لغات
ملاك:بعرف انجليزى واسبانى وإيطالي بس لكن فرنساوى كان نفسى اتعلمه لكن مجاش وقت
منه:ماشاء الله عليكى انا بعرف اتكلم انجليزى وفرنساوى وإيطالى لكن اسباني لا وداليا زى
داليا:أه بس انا بعرف شوايه اسباني كنت بتعمله الفتره الى فاتت
ملاك:وانتى يا منه مخلصه ولا لسه
منه:لا لسه فى تالته تجاره برضو وهكمل معاكو هنا
ملاك: بجد طب علشان نبقى مع بعض
داليا:تعرفى يا ملاك انا ومنه اتربينا مع بعض ولما كنا فى البيت القديم كانت دايما بتقعد معايا ليل نهار وكنا نخبط على الجيران ونجرى لحد ما مراد قفشنا
ملاك:مراد مين
داليا:كان معجب بى منه بس دخل شرطه وبقى ظابط مخابرات ومعرفش عنه حاجه وكان صاحب جاسر ويوسف
ملاك:ماشاء الله
منه:كانت ايام جميله بجد
منه:بقولكو اى متيجو نخرج مع بعض
ملاك:امتى
منه:اممممم بكره اى رايكو نجيب فساتين لينا احنا التلاته
ملاك:ده بكره كتب الكتاب هنلحق
منه:اه هنلحق هننزل بدرى كتب الكتاب بليل وهنعمل حفله صغيره بليل يعنى هنلحق ان شاء الله
داليا:ماشى بس مين الى هيقنع جاسر
ملاك:متخافيش سبيها عليا
داليا:ماشى
يوسف:منه يلا
منه:ماشى يا بنات باى نتقابل بكره
داليا وملاك:ان شاء الله
ذهب يوسف ومنه وصعدت داليا الى غرفتها وجاسر وملاك ايضا
ملاك:جاسر
جاسر:نعم
ملاك:كنا عايزين بكره نروح نجيب فساتين ممكن
جاسر:مش هينفع
ملاك:جاسر بالله انا مش بخرج خالص علشان خاطرى
جاسر:ماشى بس بشرط هتخدو الجرد معاكو
ملاك:ماشى شكرا يا جسورتى
جاسر:بلاش الدلع ده ونبى
ملاك:ههههه حاضر
وذهب أبطالنا فى نوم عميق وأتى اليوم الحديد مليئ بالأحداث