رواية ملاك الجاسر
الفصل الرابع 4 والخامس 5
بقلم لولو وائل
فتحت داليا الظرف
داليا بصدمه:ينهارررر اسود انا لازم اكلم ملاك بسرعه
حاولت داليا الاتصال بملاك ولكن كان هاتفها مغلق
عند ملاك وصلت ملاك الشركه وهى تشعر بخوف شديد لا تعرف سببه
ملاك:يارب استرها يارب انا خايفه اوى يارب المقابله تمشى
دخلت ملاك الشركه وانبهرت بجمالها كانت بالنسبه لها ليست شركه بل قصر كبير كانت شديدة جمال تشبه قصور الملوك
ملاك:بسم الله مشاء الله بجد جميله اوى ولا كأنى دخلت الجنه برجلى
ظنت ملاك انها دخلت الجنه لكنها لا تعرف ان باب الجحيم قد فتح أمامها وليست الجنه
ملاك:بس برضو الخوف عندى مهديش معرفش لى ربنا يستر
فى قصر الهوارى
داليا:انا لازم الحق ملاك قبل ما جاسر يشوفها ربنا يستر يارب
ذهبت داليا مسرعه الى السياره وكانت تقود بسرعه جنونيه حتى تصل فى الوقت القياسي
فى الشركه
ملاك:السلام عليكم استاذ جاسر موجود
ندى:ايوه مين حضرتك
ملاك:انا كان عندى معاد معاه بخصوص شغل ليا
ندى:طب خليكى ثوانى
ذهبت ندى الى جاسر الى كان مندمج فى العمل ودقت على الباب
جاسر:ادخل
ندى:جاسر بيه فى واحده بتقول انها معها معاد مع حضرتك
جاسر:أه دخليها
ندى:تمام
ملاك:يارب بقى فك التوتر ده
ندى:اتفضلى يا انسه
ملاك:شكرا
عند دخول ملاك كانت قد وصلت داليا الى الشركه
داليا:ندى كان فى بنت كان عندها معاد مع جاسر دخلت ولا مجتش
ندى:لسه دخله حالا
داليا:ينهااار اسود ملحقتش امنعها بس لازم ادخل علشان امنع الى هيحصل بس مش هقدر لوحدى هروح ليوسف
داليا:ندى يوسف فى مكتبه
ندى:أه
داليا:ماشى شكرا
دخلت ملاك لمكتب جاسر ولكن جاسر كان ينظر فى الأوراق ولم يرفع نظره إليها
ملاك:السلام عليكم
جاسر: اتفضلى يااا
ملاك:اهلا بحضرتك انا
جاسر بصدمه:انتى
ملاك:هو حضرتك تعرفنى
جاسر بغضب:انتى ازاى لسه عايشه انا مش هسيبك الا لما اقتلك واعذبك
وانقض جاسر على ملاك وكان يخنقها بيده حتى كادت ان تموت
دخلت داليا الى مكتب يوسف
داليا:يوسف الحقنى
يوسف:داليا فى اى
داليا:تعالى معايا وهتعرف
اخذت داليا يوسف وذهبت الى مكتب جاسر ورأت ما كانت تتوقعه وحاولت ان تفلت ملاك من يد جاسر ولم تقدر ان تفعل شى وكان يوسف يقف بصدمه مما كان يراه ولكن
داليا:الحقها يا يوسف البت هتموت فى ايده
دخل يوسف وافلت ملاك من يد جاسر ولكن لم تقدر ان تتنفس وفقدت الوعى
داليا:ملاك
وأخذت ملاك وذهبت الى المستشفى
الدكتور:من الى عمل فيها كده
داليا:محدش يادكتور
الدكتور:ازاى البنت كانت ممكن تموت لو اتخنقت أكتر من كده انا لازم أبلغ البوليس
داليا:لا مفيش حاجه دى مشاكل عائليه
الدكتور:ماشى بس لما البنت تفوق لازم اعرف منها الى حصل
داليا:ماشى
يوسف:انا مش فاهم حاجه
جاسم بغضب:داليا انتى تعرفيها منين ومن امتى انطقى
داليا:انت ليك عين تتكلم بعد الى عملته فيها حرام عليك هى عملتلك اى دى مش روفان دى ملاك
جاسم:انتى متعرفيش شكل روفان
داليا:لا أعرف شوفت صورها
جاسم بغضب:ازاى هى لسه عايشه انا لازم اخلص منها لازم انتقم منها
داليا:أنت رايح فين دى مش روفان والله دى ملاك روفان ماتت ازاى واحده ماتت محروقه تعيش تانى افهم بقى
ترك جاسر المستشفى وخرج واتبعه يوسف
يوسف:اى الى انت عملته فى البت ده هى عملتلك اى
جاسر: مش قدر أصدق انها مش روفان دى شبها اوى اوى
يوسف:انت لازم تعتزرلها هى ملهاش ذنب فى الى عملته روفان
جاسر:عندك حق
استعادت ملاك وعيها وعندما فتحت عينها وجدت داليا أمامها
داليا:حمدلله على سلامتك
ملاك:الله يسلمك انا فين وعندما تذكرت ماحدث
ملاك:انا عايزه أمشى مش عايزه ابقى هنا ومش عايزه أشتغل عند اخوكى
داليا:ملاك انا اسفه بجد بس والله مقصدش
ملاك بدموع:مقصدش ده كان بيخنقنى بإيده ازاى مقصدش
داليا:انتى متعرفيش حاجه يا ملاك بس ارجوكى سامحيه
ملاك:اسامح واحد كان عايز يموتني طب ازاى
داليا:بصى يا ملاك
لم تكمل كلمها وجدت الشرطه تدخل للغرفه
الشرطى:حضرتك انسه ملاك مالك
ملاك:أه انا
الشرطى:جالنا بلاغ ان كان فى حد بيحاول يقتلك
وفى هذه اللحظه دخل جاسر ويوسف الغرفه عندما يوسف رأى الضابط توتر
الشرطى:حضرتك تقدرى تتكلمي بدون خوف واحنا هنقبض عليه
داليا:مفيش حاجه
قطعتها ملاك
ملاك:لا يا داليا انا مش هكدب انا هقول الحقيقه
ملاك:الى حصل انى بس عندى ضيق تنفس بس
الدكتور:حضرت باين عليكى حد كان خنقك لو خايفه متخافيش الظابط ادامك
ملاك:لا محدش خنقني انا بس عندى ضيق تنفس مش أكتر
الظابط:تمام يا انسه اتفضل معايا يا دكتور
الدكتور: أنا آسف على البلاغ بس شكيت ان فى حد عايز يموتها
الظابط:ياريت متبلغش الا لما تكون متأكد سلام
فى داخل الغرفه كان جاسر يقف ولا يعرف كيف يعتزر من ملاك على الذى فعله
يوسف لجاسر:يابنى اتحرك قول حاجه هتفضل واقف زى الصنم كده
تقدم جاسر واقترب من ملاك
جاسر:انا اسف يا انسه ملاك بس كان غصب عنى
ملاك:خلاص حصل خير
جاسر:تقدرى تنزلى الشغل وقت ما تحبى
ملاك:شكر مش هقدر اشتغل مع حضرتك
داليا:لى يا ملاك مش كنتى عايزه تشتغلى انا عارفه انك زعلانه بس والله كان غصب عنه
جاسر:خلاص يا داليا متتغطيش عليها هى ليها حق تزعل
ملاك:انا اسفه يا داليا بس اخف يعمل فيا كده تانى انا معرفوش علشان اثق فى انو ميعملش كده تانى
داليا:انا عارفه انك لسه خايفه منو بس انتى لو عرفتى عمل كده لى هتعزورى والله مكنش قصده بس مش هقدر اقولك السبب بس كل الى اقدر اقولهولك متخافيش متثقيش فى بس ثقى فيا انا وانا هبقى معاكى لو وافقتى تشتغلي فى الشركه وانا هشتغل معاكى
ملاك:انتى زنبك اى تتبهدلى خلاص مش مهم
داليا:لا انا مش هتبهدل انا هشتغل اهو يبقى تدريب لحد ما نتخرج من الكليه علشان نتعين رسمى
ملاك:وانا موافقه بس علشان خاطرك بس
داليا:ماشى يلا بقى علشان تخرجى وترجعي بيتك ترتاحي
ملاك:ماشى يلا
وخرجت ملاك وذهبت الى منزلها تذكرت والديها وظلت تبكى حتى غفوت من كثرة البكاء
داليا:ارجوك يا جاسر ارجع لوعيك وبلاش تغلط غلطه زى دى تانى
جاسر:ماشى انا طالع انام
ظل جاسر يفكر فى ملاك حتى غلبه النوم
فى صباح اليوم الثانى استيقظت ملاك اغتسلت وادت فروضها وذهبت لأول يوم عمل لها واتصلت بها داليا
داليا:ملاك حبيبتى عامله اى
ملاك:الحمدلله وانتى عامله اى
داليا:الحمدلله انتى فين انا مستنياكى مش هدخل الشركه من غيرك
ملاك:لى يا بنتى التعب ده ادخلى وانا جايه اهو
داليا:لا هستناكى وندخل مع بعض
ملاك:ماشى على راحتك انا وصلت اهو سلام
تقابلت الفتاتان ودخلو الشركه
داليا:ندى عامله اى
ندى:الحمدلله عايزه استاذ جاسر
داليا:أه بس بخصوص شغلى انا وملاك
ندى:حاضر اتفضلى هو منتظر بقالو فتره
دخلت ملاك وداليا للمكتب جاسر للمقابلة
جاسر:تعالى يا داليا اتفضلى يا انسه ملاك
داليا:هتشغلنا فى اى بقى
جاسر:انسه ملاك هتبقى السكرتيره بتاعتى
ملاك:طب والانسه ندى
جاسر:هتشتغل معاكى وداليا برضو مع يوسف
ملاك:تمام
داليا:ماشى
جاسر:اتفضلو وندى هتعلمكو تعملو اى
خرجت الفتاتان
ندى:تعالى يا ملاك وانا هقولك تعملى اى بظبط بصراحه يا استاذه داليا شغلك مش معايا هتشتغلى مع نورهان الى مع استاذ يوسف
داليا: اولا اسمى داليا مش استاذه داليا ثانيا فين نورهان علشان اروحلها
ندى:أمشى على طول تانى مكتب على اليمين
داليا:ماشى سلام
ملاك:انا بقى هعمل اى
ندى:تعالى هعرفك كل حاجه
ظلت ندى تعلم ملاك طوال النهار حتى تعملت كل شئ وملاك أحبت ندى كثير حتى اصبحو أصدقاء ولكن داليا لم تحب نورهان
ملاك:هو انا كده همشى ولا لسه فى شغل
ندى:لا بس استاذ جاسر عايزك جوا
ملاك:ماشى هروح اشوفو
دخلت ملاك المكتب ولكن
ملاك:راح فين ده ياربى انا عايزه اروح الوقت اتأخر
جاسر:انا هنا مرحتش فى حتى
ملاك بخضه:انا اسفه حضرتك كنت عايزنى فى اى
اقترب جاسر من ملاك
جاسر: انا اسف بجد مكنتش اقصد
ملاك: لا عادى ولا يهمك كنت عايزنى فى حاجه تانى ولا أمشى
جاسر:لا خلاص روحى
كانت ملاك ذاهبه ولكن كادت ان تسقط ويده كانت اسرع منها وظل يتطلع الى عيونها البنيه الزابله من كثرة البكاء والحزن ولكن دخلت داليا فجاءه
داليا:ملاك انتى اى ده فى اى
ملاك بتوتر:ها مفيش بس كنت
جاسر:مفيش كانت هتقع بس مفيش حاجه
ملاك:انا ماشيه عن اذنك
داليا:طب تعالى اوصلك
ملاك:ماشى يلا
ذهبت الفتاتان وظل جاسر شارد فى التفكير حتى دخل يوسف
يوسف:جسومتى عامل اى
جاسر:تصدق يلا انت فصيل قولتلك بلاش الدلع ده
يوسف:خلاص يا عم اى اخبارك عملت معاها اى
جاسر:هى مين
يوسف:ملاك
عند ذكر اسمها تذكر جاسر عندما كان ينظر فى عيونها كان لايجد غير الحزن والخوف منه
يوسف:انت ياعم
جاسر وهو شارد فى التفكير:عيونها كانت مبينه انها زعلانه
يوسف:عيون مين صلاة النبى احسن انت بتحب من غير ما تقولى
جاسر:أنت عبيط احب مين انا بس سرحت شوايه
يوسف:والله عليا انا ماشى هنشوف الايام الجايه هتبين سلام
جاسر:سلام
رجعت داليا الى القصر بعد ما اوصلت ملاك
داليا:ازيك يا داده انا طالعه انام ماشى
خيريه:ماشى يا حبيبتى تصبحي على خير
وانتهى اليوم وبدأ يوم جديد
داليا:صباح الخير يا داده مين الى عندنا ده
خيريه:ده اخو روفان
داليا:اخو مين ينهار اسود دانا قولت لملاك تيجى البيت علشان نمشى مع بعض لو شفها مش هيحصل كويس
وصلت ملاك لبيت داليا ودخلت القصر وانبهرت بجمال القصر ولكن هناك من انصدم برؤيتها
خيريه:روفان
ملاك:لا حضرتك انا ملاك داليا موجوده
ظلت خيريه مصدومه حتى أتت داليا
داليا:فى اى يا داده دى ملاك صحبتى
خيريه:بجد انا مش مصدقه انتو شبه بعض اوى ازيك يا بنتى اعذريني معلش
ملاك:لا ويهمك بس شبه مين
داليا:هبقى اقولك بعدين يلا احنا
وكانت الفتاتان على وشك الذهاب ولكن وجدت من ينادي عليها
ياسين:داليا عامله اى مش هتسلمى عليا ومش هتعرفينى على الضيوف
داليا فى سرها:يارب ايه الى جابو ده فين جاسر كان طرده من هنا
داليا:عايز اى
ياسين:انتى ازاى تكلميني كده وانتى فكرك بعد ما قتلتو اختى هسبكو فى حالكو
داليا:احنا مقتلناش حد اختك هى السبب أمشى من هنا اطلع برا
ياسين:لا يا حلوه مش همشى غير لما اشوف اخوكى واخد حقى
داليا:اطلع برا بدل ما اجبلك الأمن
ياسين:انتى بتهددينى
كان سوف يصفعها ولكن كانت يد احد اسرع من ذلك
ياسين بصدمه:...