رواية ملاك الجاسر
الفصل الرابع والعشرون 24 والخامس والعشرون 25
بقلم لولو وائل
وبدايه يوم جديد
ذهب جاسر الى العمل وذهبت ملاك مع البنات الى التسوق بعد ما أخبرت جاسر ووافق
فى المكتب
جاسر:ندى
ندى:نعم
جاسر:مش عايز شغل كتير النهارده
ندى:حاضر بس فى واحده مستنيه حضرتك من الصبح
جاسر:مين
ندى:روفان
جاسر:طيب دخليها
ندى:امرك
دخلت روفان لمكتب جاسر
جاسر:نعم عايزه اى
روفان:موحشتكش خالص
جاسر:لا
روفان:كنت جايه اقولك تعالى نرجع
جاسر:هههههه ارجعك انتى انا واحد متجوز يا حلوه
روفان:انا عارفه انك متجوز واحده بتخونك
جاسر:ملاك احسن منك ميت مره
روفان:انا بقولك الحقيقه ملاك بتخونك الولد الى هى كانت حامل فيه مش ابنك انت مش بتخلف يا جاسر
جاسر:انتى كدابه انتى فكرك انى هصدقك تبقى غلطانه
روفان:معايا دليل
وطلعت صور لملاك مع شخص آخر فى وضع مش لطيف
جاسر بصدمه:انتى جبتى الصور دى منين
روفان:قولت الحقك قبل ما هى تستغفلك جاسر انت مفكترش انا كنت بسيبك متقربش منى علشان اخدت منك عينه وعملت تحليل وعرفت انك مش بتخلف كنت مستحمله كل ده شوفت انا كنت بحبك قد اى ارجوك سامحنى يا جاسر وتعالى نبدأ من جديد
جاسر:اطلعى بره
روفان:سامحنى يا جاسر
جاسر بعصبيه:قولت اطلعى بره
خرجت روفان بأبتسامة نصر
روفان:الو نفذ هو دلوقتى هيروح للدكتور وهيعمل تحاليل دورك انت
الشخص:تمام
عند جاسر
جاسر:اكيد فى حاجه غلط انا هروح اعمل تحليل واتأكد خرج جاسر من المكتب للدكتور الخاص له
جاسر:انا عارف انى جيت فى وقت غريب بس انا كنت عايز اعمل تحليل***
الدكتور:ماشى اتفضل
بعد شوايه
الدكتور:النتيجه هتظهر بليل
جاسر:ماشى
ذهب جاسر للقصر
خيريه:أنت كويس يا ابنى
جاسر:انا طالع ارتاح
خيريه:ماشى
جاسر:يارب كل ده يطلع كدب
عند البنات
ملاك:كفايه بقى يلا نروح انا تعبت
داليا:ماشى يلا
منه:ماشى انا هروح البيت وهاجى بليل مع يوسف
داليا:ماشى
وذهبت منه الى المنزل وملاك وداليا الى القصر
ملاك:انا هطلع الاوضه ارتاح
داليا:ماشى
وصعدت للغرفه
ملاك:اى ده انت جيت امتى
جاسر:جيت من شوايه خلصتو
ملاك:اه هروح احضر الغدا
جاسر:ماشى
ذهبت وملاك وحضرت الغدا وبدأو بتناول الطعام وصعدت ملاك للأعلى وبدأ جاسر يحضر الحفل
داليا:يلا بقى انا هجهزك بنفسى
ملاك:انا خايفه اوى
داليا:لى مالك
ملاك:مش عارفه بس حاسه فى ان فى حاجه هتحصل النهارده
داليا:متخافيش
ملاك:ربنا يستر
وبداو فى الاستعداد
داليا:ماشاء الله زى القمر
ملاك:والله انتى الى قمر
منه:انا جيت
داليا:مش قولتى هتيجى مع يوسف
منه:حبيت ابقى معاكو
داليا:ماشى بس اى الحلاوه دى
(ارتدت ملاك فستان سمبل بلون الرومادى وطرحه روماديه وجزمه بيضاء)
(ارتدت منه فستان زهرى ليس قصير للغايه وشعرها منسدل وجزمه مزيج من الابيض والزهرى)
(ارتدت داليا فستان احمر قصير يصل للركبه وشعرها منسدل وجزمه بيضاء)
واتت نور فى هذه اللحظه
(ارتدت نور فستان نبيتى ضيق وطويل ورفعت شعرها كحكه وجزمه مزيج بين النبيتى والابيض)
ونزل الفتيات وانبهرو بجمالهم
يوسف:بسم الله ما شاء الله
مراد:الله اكبر
نادر:لاحول ولا قوة الا بالله
جاسر:الله مصلى على النبى
ملاك:عليه افضل الصلاة والسلام
داليا:اى رايك
جاسر:انا غلطت لما عملت الحفله دى اصلا
منه:طب احنا هنروح نقعد هناك بقى
مراد:طب ما تخليكو
داليا:يلا يا بنات
ذهب البنات يجلسون ورافقهم الشباب وظل جاسر
جاسر:يارب يكون كل الكلام الى قالتو روفان غلط يارب
ملاك:مالك يا جاسر
جاسر:ملاك انتى مخبيه عنى حاجه
ملاك:والله ابدا اى حاجه باجى اقولهالك على طول
جاسر:ماش روحى انتى انا جى وراكى بس علشان عاملك مفاجئه
ملاك:ماشى
مراد:يوسف انا عايزك فى موضوع حياه او موت
يوسف:عايزنى فى اى
وذهب فى مكان اخر
مراد:انا طالب ايد اختك
يوسف:بص يا مراد انا عرفت انت بتحبها قد اى وبصراحه مش هلاقي عريس لمنه افضل منك بس لازم تعرف الاول واشوف رأيها
مراد:ماشى وانا مستنى رايها
منه:روحت فين
يوسف:ولا حاجه هو فين جاسر
مراد: معرفش بيقول عامل مفاجئه لملاك
يوسف:عقبالى يارب ونظر الى داليا
داليا:احم بص قدامك
يوسف:حاضر
جاسر:انا هكلم الدكتور اكيد النتيجه طلعت
جاسر:الو دكتور سيف كنت بسأل على نتيجة التحليل هى طلعت ولا لسه
الدكتور:طلعت
جاسر:طب هى اى
الدكتور:حضرتك مش بتخلف
جاسر بصدمه:ماشى
جاسر فى باله:يعنى الكلام إلى قالته روفان صح
جاسر:الو روفان تعالى القصر
روفان:ليه
جاسر:مش كنتى عايزه ترجعى
روفان بأبتسامه:جايه حالا
ملاك:كنت فين
جاسر:ركزو معايا يا جماعه طبعا النهارده عيد ميلاد حبيبتى وروحى ملاك كل سنه انتى طيبه علشان كده قررت اعملك مفاجئه انتى طالق يا ملاك
ملاك بصدمه:اى انت بتقول اى
جاسر:بقول الى لازم يحصل احب اقدملكو مراتى روفان
ملاك بدموع:أنت اكيد بتهزر صح
يوسف:فى اى يا جاسر
جاسر:فى انى كنت مخدوع الفتره الى فاتت كنت فاكر انى متجوز ملاك بس طبعت هلاك طلعت بتستغفلنى صح ولا انا غلطان
ملاك بدموع:أنت بتقول اى
داليا:جاسر انت عارف ان ملاك بتحبك
جاسر:هههه بتحبنى قصدك بتحب حد تانى وكمان خانتنى وحملت من حد تانى
داليا:أنت اتجننت انت جبت الكلام ده منين اكيد الحربايه الى جامبك دى
جاسر:الى جامبى دى هى الى عرفتنى حقيقتها
ملاك ببكاء:جاسر انت بتهزر صح
جاسر:محدش مصدق صح خدى ياداليا شوفى الصور ده الدليل على خينتها وفى حاجه تانيه الواد الى كنتى حامل فى مش ابنى ده ابن الشخص ده ابن ياسين
داليا بصدمه:الصور دى مفبركه ملاك مستحيل تعمل كده
جاسر:لا تعمل كده علشان هى واحده خاينه روحى لحبيبك ياسين
ودخل ياسين فى هذه اللحظه
ياسين:تعالى يا ملاك خلاص حبنا اتعرف قدامه تعالى
ملاك ببكاء وصريخ:بس بقى انا تبعت عمرى معرفت اعيش بسعاده اولهم لما اهلى سابونى فى الدنيا دى لوحدى انا حتى معنديش اخوات ولما انت حولت تقتلنى سامحتك علشان كان غصب عنك وبعدين اتجوزتنى بالعافيه سكت وبعدها حبيتك علشان تعمل معايا كده كنت عايز تكسرني وانا حتى اعمامى وخلانى سابونى فى عز احتياجى ليهم لما لقيت فيك العيله والحب تعمل كده انا معرفش الشخص ده والله وانا لما كنت حامل كنت حامل فى ابنك انت عايز تصدق او مش عايز خلاص انا مبقاش ليا مكان فى البيت ده
جاسر:صح البيت ده مش للخاينين وبطلي دموع التماسيح دى بقى خلاص كل حاجه اتعرفت
داليا بدموع:ليه كدا يا جاسر لو ملاك سابت البيت انا همشى معاها
جاسر:داليا بلاش عناد
ملاك:خلاص يا داليا خليكى انا همشى ومحدش هيعرف مكان ليا
داليا:بس
ملاك:خلاص يا داليا
اخذت ملاك كل اغرضها وذهبت من القصر وذهب نور ورائها
يوسف:اى الى انت عملته ده انت عارف ان ملاك متعملش كدا
جاسر:انا انخدعت فيها
يوسف:انا همشى ربنا يكملك بعقلك يا صحبى
منه:حرام عليك بجد هتندم على الى انت عملته ده
وذهب منه ويوسف
مراد:ليه كدا يا صحبى انت غلطت غلطت عمرك وهتندم
سلام يا صحبى
ذهب مراد ونادر
داليا:أنا عمرى ما هسمحك وتركته وذهبت الى غرفتها
جاسر بعصبيه:لى كلهم صدقوها وكدبونى هى عملتهم اى سحرتهم ولا عملت اى
روفان:هدى نفسك يا حبيبى هدى نفسك انت عملت الصح
خرج جاسر من البيت غضبان
روفان:مش قولتلك مش هسيبك
نور:ملاك ملااااك استنى
ملاك:سبينى يا نور انا مليش مكان هنا خلاص ولم تكمل كلامها وسقطت وفقدت الوعى
نور:ملااااك
وأخذتها وذهبت الى المستشفى
نور:مالها يا دكتور
الدكتور:مبروك المدام حامل عن ازنك
نور ببكاء:يارب ملاك اتظلمت كتير اوى يارب ده احلى عوض ليها انها تحمل يارب كمل حملها على خير يارب وريح قلبها يارب
فاقت ملاك:انا فين
نور:أنتى كويسه
ملاك:انا لازم أمشى
نور:ملاك براحه انتى لازم تاخدي بالك من نفسك
ملاك:انا مبقاش يهمنى نفسى خلاص نفسى اموت ارتاح كنت مستحمله علشانه دلوقتى هعيش علشان مين
نور:علشان ابنك
ملاك بدموع:ابنى انا حامل
نور:اه
ملاك ببكاء:كان نفسى يبقى معايا ليه عمل معايا كده ليه
نور:اهدى يا حبيبتى هو ميستهلكيش
ملاك:انا عايزه ابعد من هنا
نور:خلاص تعالى نسافر
ملاك:فين
نور:فى بيتنا الى فى اسكندريه انا عارفه انك مش هترضى تسافرى بره البلد علشان كده قولت اسكندريه فى بيتنا القديم هنروح نقعد فى اناوانتى مش هينفع اسيبك وانتى كده
ملاك:بجد مش عارفه اقولك اى ربنا يخليكى ليا
وذهبو الى الاسكندريه ودخلت البيت
نور:انا عارفه ان البيت مش قدم المقام
ملاك:بلعكس جميل وبسيط انا بحب البيوت دى اوى بس نضفتى امتى
نور:بصراحه بعت واحده تنضفه عقبال ما نيجى
ملاك:مش عارف اشكرك ازاى
نور:احنا اخوات يلا روحى ارتاحى بقى
ملاك:ماشى
جاسر:انا حاسس انى غلطان بس كل الى بان قدامى ان روفان عندها حق يارب انا خايف اكون غلطت يارب ساعدنى
بعد مرور ٦سنين