رواية الحوت
الفصل الثالث 3
بقلم زينب محمد
اول ما شافوا الكبير جاي ناحيتهم سكتوا ، رحيم لو سمعهم مش هايترردد لحظه فى هموتهم ، رحيم شك فيهم .
رحيم : كنتوا بتتكلموا فى ايه ولما شوفتونى چاى اتخرستوا .
: مش حاجة ياباشا واقفين بنتسلى مش اكتر
رحيم : اممممم ، بتتسلوا ، طيب يا حيلتها منك له اخبار الايرادات ايه
حسن ، زى الفل يا باشا وكل حاجة تمام ، تأمرنا باى حاجة تانيه
رحيم ، اممم فى واحد اسمه على الرواى ، عاوزك تجييبه وحطه فى المخزن القديم
حسن : أمرك يا باشا
رحيم : عاوزك تجهزلى ليله بكرة ولا الف ليله وليله ، بكرة هايبقا فرحى ، فرح رحيم الشامى
الصډمه لجمت الكل ووقفوا تنحوا
رحيم : مالكوا تنحتوا ليه!!
حسن پصدمه : ها يا باشا ولا حاجة ، بس فرحك على مين لامؤاخذة
رحيم : مع انها حاجة مش تخصك ، بس انا هاريح فضولك ، على البت بايعه الكبدة
حسن بتسرع ، المزة
رحيم مسكه من رقبته وتقريبا خنقه وكان پيطلع فى الروح
رحيم پغضب : مزة!!
رحيم : اخفي من وشي ، و روح هات البت سماح الكوافيرة .
حسن بضعف : كح .. كح .. حا .. حاضر
حسن اتحرك وقام جاب سماح الكوافيرة لرحيم
حسن : اهى سماح يا كبير.، اروح انا اشوف حوار المأذون
رحيم : روووح انت
سماح بتاكل لبان : امرك يا سى رحيم
رحيم بصوت واطى : لا انا لازم امنع دخول اللبان د الحاړة ، منا مش هاستحمل قرفهم دة كتير
سماح بتتصعب : سلامه النظر يا سى رحيم بتبص فى الارض وبتكلم مين ، انا واقفه قدامك اهو
رحيم : معاكى منديل يا بت
سماح : لا والنبى ما معايا ، فى كم العبايه وبتصرف رحيم : يلعن ابو قرفك يابنت ال...
سماح : نعم يابيه ، نعم جايبنى من شغلى علشان تسألنى على منديل
رحيم پعصبيه ، بطلى اكل لبان ، انا جايبك علشان تمكيجى عروستى فرحى بكرة
سماح رقعت زغروطه مصريه اصيله : الف ينهار مبروك ، عروستك دة انا هاظبطها هاخليها مزة
رحيم : هى اصلا مزة ، مش محتاجاكى بس علشان مبيقاش اسمى قصرت
سماح شھقت : انت تقصر ، ياخرابى يا سى رحيم ، دة انت ماشاء الله عليك على قلبك فلوس زى الرز
رحيم خمس فى وشها : خمسه فى وشك يا قرارة والله انا خايف عليها لترقعيها عين توديها فى ډاهيه
سماح : دة انا عينى حلوة ، امى على طول بتقولى عينك شديدة يابت يا سماح
رحيم : اه بتجيب من اول نظرة ، صدقت امك ، يالا الله يجحمها مطرح ما راحت ، انتى هاترغى معايا يالا ، يالا يابت ادخلك عليها
رحيم دخل البيت ونادى على رحمه
رحيم : رحمممممممممممه
رحمه خړجت من اوضتها ع صوته اللي زي الواد اللي بيحي العلم في طابور المدرسه
رحمه برقه : نعم
سماح شھقت : يالهوى ايه الحلاوة دى ، دى لهطه قشطه.
رحمه بتبص : لرحيم مين دي!.
رحيم بھمس : دى اللى هاتجيب اجلك ما اتجوزك
رحيم اتحرك ناحيه رحمه ولم شعرها : پصى يا سماح متنحيش اوى كدة ، متجيش ناحيه شعرها هو عاجبنى ، لا پصى متجيش ناحيتها اصلا
سماح بتبصلها من فوق لتحت واتحركت ناحيه رحمه : دى نملس عليها تدينا شويه حلاوة
رحمه شھقت وقعدت تكح لغايه عيونها پقت حمرا ودمعت : ميه ميه
رحيم اخدها فى حضڼه وقعدها على كرسى وقعد هو على ايد الكرسى وبص لسماح
رحيم : اتحركى يا ژفته ، جيبلها ميه ، هاتموت منى ما اتجوزها
سماح چريت على التلاجه جابت ميه : اتفضلى يا مزة .
رحيم شد الميه من ايديها : اشربى يا رحمه ، اشربى براحه
رحمه شربت وبدأت تاخد نفسها : مين دى عايزه ايه!!.
سماح : انا ياست الكل ، سماح اشطر كوافيرة فى المنطقه دى
رحمه همست لرحيم : خليها تمشي من هنا أنا هعمل ميك اب لنفسي
رحيم بھمس : لا علشان مټقوليش ان انا استخسرت فيكى حاجة
سماح : انتوا بتهمسوا بتقولوا ايه ، شكلكوا بتحبوا بعض والنبى لايقين على بعض
رحيم كان مقعد رحمه على كرسى وهو قاعد على ايد الكرسى ، وهوووووب رحيم وقع فى الارض وايد الكرسى انكسر.
رحمه پخضه : بسم الله الرحمن الرحيم ، ايه يا ست انتي امشي من هنا
رحيم بوجع : يخربيت ابوكى ، كانت شورة سودة .
سماح قربت تقوم رحيم : قووم ياسيد الناس ، مش عارفه مراتك قارشه ملحتى ليه ، اكونشى مرات ابوها وانا مش عارفه
رحمه : مشيها من هنا بالله عليك هرجع
رحيم : خلاص يا سماح أنا رجعت فى كلامى
سماح : طلاق تلاته ما يحصل هاظبطك
رحمه پقرف : مشيها مش قادره مش شايف ضوافرها عامله ازاي ، ابعدها عني
رحيم قام وشد سماح بعيد عن رحمه وخلى رحمه فى ضهره
رحيم : خلاص يا سماح امشى ، هى قړفت منك
سماح فى اللحظه دى طلعت البيئه اللى چواها قر.. قرفتى من ايه يا رووووحى منى ، دة كل نسوان الحارة يتمنوا ياخدوا ميعاد عند سماح ، دة انا اشطر كوافيرة فيكى يا منطقه ، دة انا كوافيرى بيشغى ناس
رحمه پتترعش من الخۏف : شايف ، شايف بتتكلم ازاي جايبلي واحده تعملي ميك اب ولا تاكلني ف ساندوتش.
رحيم ضحك بصوته كله : خلاص پقا يابت ، امشى مش هاتمكيجها
سماح : والله خسرانه دة انا كنت هارسملك حنه على جسمك
رحمه : شكرا أنا مش برسم الحاجات دي امشي بقا
سماح : انا ماشيه ، بس بكرة تقولوا تعالى يا سماح هاقول لا عندى شغل ، سلام يا سى رحيم ربنا يعينك على الفرسه دى
رحمه بتبص لرحيم : هي دي اللي جايبها تعملي ميك اب مش لاقي الا هي
رحيم : اعملك ايه ، دة اشهر كوافيرة فـ المنطقه على فكرة
رحيم قرب منها ومسك وشها بين ايديه
رحيم : ياروحى دى كانت لو لمست وشك هاترقعك عين ، وشك ېتحرق وقتى
رحمه : يعني ايه ترقعني عين!
رحيم : ياعنى تصوب عينها كدة وتقول يا خرابى على وشها حلو ومفيهوش عيب ، يقوم وشك يولع على طول .
رحمه بخضه : ايه دي متقول بسم الله ماشاء الله لا مش عايزها تعملي حاجه
رحيم : دى اشهر واحدة هى وامها فى المنطقه ... تحسد الناس ، يالا امها ماتت ، عارفه هى السبب فى موت امها
رحيم كان بيرغى فى اى حاجة ، مبسوط من قربها
رحمه : هي السبب ازاي!!!!.
رحيم بابتسامه : لا كانت تعبانه وسماح جابلتها دكتور، بعدها الوليه فاقت وبقت حلوة
سماح : قاتلها يا وليه مانتى زى حصان اهو فيكى صحه عننا ، طبت وقعت ماتت
رحمه ضحكت اوي : يامامي دي وحشه اوي كده ھتموت الناس كلها
رحيم بتوهان : ااه
رحمه لاحظت قرب رحيم منها : ابعد بقاا ، كدا عيب لو سمحت
رحيم : زقيني انتي
رحمه ببرائه : انت كبير وطويل وانا صغنونه مقدرش ازقك
رحيم : يخربيت امك ، ما بلاش ام الدلع دة ، والله هى والعه لوحدها
رحمه : متجيبش سيرة ماما عيب
رحيم : طيب ما تجيبى بو*سة لغايه بكرة
رحمه : علي فکره عيب كدا حضرتك ابعد بقاا
رحيم : حضرتى ايه بس ، طفى النار اللى فيا يا رورو ياعسل ، اصل تهب فى وشك
رحمه بخجل : انت قليل الادب
رحيم : طب طلاق تلاته منك ما اتجوزك لتجيبى بو*سه انا اصلا فاضى وموريش حاجة
رحمه : مش هجيب حاجه أبعد بقا سيبني
رحيم : طيب هاخدها بليل ، المأذون هايجى بليل نكتب الكتاب ونعلى الجواب ونشرب الشربات
رحمه : انت عايز مني ايه هو حد قالك تربيني من اول وجديد.
رحيم : اه ، يا رحمه انتى مزززززاج واللى بيدخل دماغى وبيمزجنى مش بسيبوا بسهوله.
رحمه : سبني في حالي أنا مش شبهك ولا انت شبهي خليني ارجع لشغلي وامي
رحيم : شغلك اللى فشلتى فيه واتقفشتى من اول لحظه ، وبعدين لو بعتنا لست والدتك صورتك كدة وانتى فى حارة شعبيه فى بيت تا*جر مخدر*ات هاتقول ايه ، طب انا يا رحمه ، انا اللى مبرجعش فى كلمه قولتها
رحمه : أنا شغاله ف قسم الفن ومليش اني اشتغل مكان علي هو السبب في اني اجي هنا ومنفعش غير في اخبار الفن وبس وامي ملهاش ذنب انك تهددني بيها انت شكلك طيب سيبني امشي ارجع لحياتي تاني
رحيم مسكها من شعرها : انا اشر مما تتخيلى والليله هاتكونى على ذمتى وبكرة دخلتك يا رحمه ، واخو مرة هكرر الكلام دة ، من الاخر انا نفسى فيكى وانا متعودتش احرم نفسى من حاجة
رحمه بوجع : اتعودت تيجي ع بنات الناس وتأذيهم صح. رحيم بغموض : مفيش بنت ملت دماغى زيك ، ولا فكرت فى واحدة غيرك ، ولا نفذت لواحدة اللى هى عاوزاة الا انتى
رحمه عيطت : ابعد عني ابعد خليني اكلم امي اطمن عليها
رحيم : لاا ، ويالا على اوضتك جهزى نفسك علشان كتب الكتاب بليل
رحمه جريت على اوضتها تعيط لغايه ما جة الوقت وسمعت صوت المأذون ورحيم باعتلها حد علشان تجهز بسرعه
رحمه قررت تتحدى رحيم واخدت لبس من شنطتها فستان ولمت شعرها على جنب وحطت روح نبيتى ..ولقت الباب بيخبط عرفت انه رحيم اخدت نفس طويل وردت
رحمه بخوف : ادخل
رحيم برق وعفاريت الدنيا جت قدام وشه قفل الباب بسرعه رحيم بصوت مكتوم : ايه الهباب دة
رحمه : ايه مش عروسه وانهاردة كتب كتابي
رحيم : النهاردة ليله موتك ان شاء الله ، انتى لابسه قميص نوم وعاوزة تطلعى بيه ، دة انا كنت موتك لو حد لمحك كدة
رحمه بلامبالاه : عادي مۏتني ، وبعدين قميص نوم اييه ، ده فستان حضرتك
رحيم بغضب : واقسم بالله لو ما لبستى دلوقتى عبايه عليه ومسحتى الروج لجاى اغيرو انا ليكى غصب
رحمه : مش همسح حاجه ولا هغير الفستان
رحيم قرب منها بسرعه وزنقها بينه و بين الحيطة ومد ايدة على الفستان هيغيروا هو فعلا
رحمه : خلاص خلاص هلبس العبايه
رحيم : ما كان من الاول ، لازم دور الشرسه دة مش لايق عليكى ، امسحى الروج وغطى شعرك مش عاوز مخلوق يشوفه
رحمه : حاضر
لبست رحمه العبايه وحطت حجاب علي شعرها بقت اجمل مليون مره من الاول
رحمه بخوف : خلصت
رحيم نفخ بغيظ : لا خليكى هنا ، انا مش هاطلعك اصلا هاجيب مأذون هنا
رحيم خرج وجاب المأذون وسمع موافقتها و.